Σε μια συλλογή ποτηριών μπορείς να διαθέτεις ποτήρια που έχεις αποκτήσει με διάφορους τρόπους. Είτε τα ζήτησες από κάποια μπυραρία και στα χάρισαν ή στα πούλησαν, είτε στα έκαναν δώρο, είτε τα αγόρασες σε κάποιο ταξίδι στην Ευρώπη ή τα έχεις παραγγείλει μέσω Διαδικτύου.
Το Ιντερνετ είναι μάλλον ο πιο εύκολος τρόπος να συγκεντρώσεις ποτήρια επισκεπτόμενος κάποια εμπορική ιστοσελίδα που έχει εκατοντάδες διαφορετικά, τα οποία πωλούνται σε λογικές τιμές. Η βιομηχανία να είναι καλά που δεν αφήνει σε έλλειψη ακόμα και τις παραδοσιακές μικροζυθοποιίες και τα μοναστήρια του Βελγίου.
Αυτό, όμως, που διαπιστώνεις τελικά είναι ότι κανένα από αυτά δεν κρύβει κάποια "ωραία" ιστοριούλα, όπως π.χ. την έκπληξη που νοιώθεις όταν ξαφνικά σου χαρίζουν ένα ποτήρι, ή βρίσκεις ένα άλλο στη βιτρίνα μιας κάβας στο Αμστερνταμ.
Είναι αυτές οι μικρές αναμνήσεις που κάνουν τη συλλογή ποτηριών ρομαντικό σπορ. Αν το συστηματοποιήσεις και αφήσεις τον υλισμό σου να κυριαρχήσει, έχεις αφαιρέσει τη γοητεία του.
Αλλωστε τι να την κάνεις τη συλλογή; Δεν είναι τα ποτήρια per se που σε νοιάζουν -εκτός αν έχεις να κάνεις με κάποια σοβαρή διαστροφή- αλλά η ανάγκη σου να τα συνδέσεις με τη ζωή και τα ενδιαφέροντά σου.
Αν δεν έχω ένα ποτήρι Corsedonk δεν πειράζει, θα βάλω την ομώνυμη μπύρα σε ένα ποτήρι που της μοιάζει π.χ. σε ένα Judas, το οποίο και απέκτησα ένα βράδυ όταν έπινα για να ξεχάσω μια προδοσία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου