Τρίτη, Ιουνίου 26

Doreleï: Δι' ολίγους μερακλήδες

Τούτο το ιστολόγιο, όπως καταδεικνύει η μέχρι τούδε πολιτεία του, είναι σίγουρα προσανατολισμένο σε σαφή πρότυπα μπύρας, αλλά ποτέ δεν έδωσε αφορμή ώστε να κατηγορηθεί για ομοιομορφία, για προσπάθεια ομογενοποίησης των προτιμήσεών του. Τρανή απόδειξη αποτελούν άλλα μέλη της μικρής μας κοινωνίας, στα οποία επιδεικνύεται ανεκτικότητα όσον αφορά την –παροδική ελπίζουμε- παραζάλη που τους ωθεί σε εθισμό στο βρετανικό modus vivendi, με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Ενθαρρυμένος λοιπόν από αυτή την προσήλωση του blog μας στις δημοκρατικές αξίες, θα ήθελα να προβάλλω μια μπύρα για την οποία δέχομαι συχνά πολεμική, μια μπύρα του περιθωρίου, μια μπύρα που αποτελεί εν τέλει προσωπικό μου στοίχημα.


To όνομα αυτής Dorelei. Προέρχεται απόπεριοχή-σύμβολο της ευρωπαϊκής ενοποίησης - ως απάντηση στις σικ φιλοατλαντικές επιλογές άλλων μελών του blog- την Αλσατία. Ανήκει στη γνωστή γαλλική Fischer Tradition, που παρασκευάζει και την ομώνυμη μπύρα, η οποία κατέχει σημαντικό μερίδιο στην αγορά της χώρας. Η φιάλη των 500 ml είναι εντυπωσιακή και σφραγίζεται με πώμα που στηρίζεται σε ειδικό μηχανισμό ώστε μετά το πρώτο γέμισμα, η υπόλοιπη ποσότητα να διατηρείται σε ιδανικές συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι πάντα χρειάζομαι αυτό το πώμα, καθώς η ελιτίστικη απαξίωση της Dorelei από άλλα μέλη του ιστολογίου, με αναγκάζει να την πιω όλη μόνος μου...

Άλλωστε, το 6,3% σε αλκοόλ είναι λιγάκι κάτω από το όριο της Τροχαίας, οπότε επιτρέπεται να τη μοιραστώ με τον εαυτό μου. Μάλιστα, χωρίς να έχω κατορθώσει να το προσθέσω στη μικρή μου συλλογή, το ποτήρι της είναι θαυμάσιο και φέρει ως σήμα έναν πελαργό εν πτήσει, όπως και στο μπουκάλι. Ένα μπουκάλι βέβαια που δεν θα το βρείτε τόσο εύκολα σε κάβες και μπυραρίες, αλλά με λίγη υπομονή στο ψάξιμο κάτι θα καταφέρετε. Για σούπερμαρκετ βεβαίως ουδείς λόγος γίνεται.


Ως προς τη γεύση της, είναι γλυκιά, με αρκετά έντονο φρουτώδες άρωμα. Κατεβαίνει αρκετά γρήγορα, αποκτά μια κοκκινωπή απόχρωση στο ποτήρι –ανήκει στην κατηγορία ambre- και είναι ιδανική για το καλοκαίρι, αρκεί να βρίσκεται σε θερμοκρασία κάτω των 7 βαθμών.

Δυστυχώς, όμως, η ανυπέρβλητη γεύση της δεν ενθουσιάζει καθόλου τα υπόλοιπα μέλη του Greeks for Beer, καθώς στην ελληνική επικράτεια, που ακόμα και σήμερα κυριαρχούν τα ανατολίτικα μπρουτάλ στερεότυπα, ονόματα τύπου Doreleï παραπέμπουν συνειρμικά σε «φλώρικες» επιλογές. Γι’ αυτό λοιπόν, όποιος θελήσει να παραγγείλει μια Doreleï, ας έχει φροντίσει προηγουμένως να φορέσει το άρωμα John Varvatos...…



13 σχόλια:

Brewtus_Tripelius είπε...

Η αλήθεια είναι ότι ο Greektrappist παραγγέλνει την Ντο-Ρε-Λε χαμηλόφωνα, με συνωμοτικό ύφος, κοιτώντας δεξιά και αριστερά όλο ενοχή, πάντα με το φοβερό άγχος ότι κάποτε θα συμβεί το εφιαλτικό σενάριο: το γκαρσόνι θα τον καρφώσει σε όλο το μαγαζί (και μας μαζί του) φωνάζοντας 'μια Ντο-Ρε-Λε στον κύριο!', θα παγώσει ξαφνικά ο χρόνος, θα πέσουν τα μαχαιροπίρουνα, και θα σοκαριστούν όλοι οι θαμώνες...

Αλλά είπαμε,οι κακές μπύρες μερικές φορές έχουν τους οπαδούς τους, που ενίοτε τυγχάνει να είναι και γνώστες του σπορ. Βίτσια είναι αυτά, de gustibus non disputandum est που λέγανε και οι Λατίνοι.

Ανώνυμος είπε...

Πιθανόν να την αγαπήσει περισσότερο ο γυναικείος πληθυσμός, αφού ο συνδυασμός της εκπληκτικής Art Nouveau σχεδίασης του μπουκαλιού, του χρώματος και της γλυκιάς γεύσης (φαντάζομαι ότι δε θα κάνει και πολύ αφρό) να αποτελούν τα απαραίτητα στοιχεία επιτυχίας στο αδύναμο φύλο.
Τα μέλη του οποίου θα ενθουσιαστούν με το πόσο ψαγμένος και εστέτ είναι ο συνοδός τους.

greektrappist είπε...

Είμαι περίεργος αν τη στιγμή που έγραφε το σχόλιό του o Brewtus κρατούσε στο χέρι κανά κουτάκι Miller, McEwan's ή ακόμα αν έπινε κανένα cider από πλαστικό μπουκάλι του ενάμισι λίτρου αγορασμένο buy one get one free από το Sainsbury's...
Speculoos, όντως, ο αφρός που κάνει είναι λίγος και χάνεται γρήγορα. Το κακό είναι ότι τη βρίσκεις όχι εύκολα στην Ελλάδα, οπότε στο γυναικείο κοινό τα σκήπτρα κρατάει η Vondel -κατά τη σύμφωνη γνώμη των μέλών του Greeks for Beer- που δεν είναι ελεγκάντ στο απίλ και έχει τον μάτσο μουστακαλή στο μπουκάλι...

Dokimos είπε...

Ax auti i Alsatia!Poli wraio post file greektrappist, exw dokimasei Dorelei apo vareli sto Strasbourg k ofeilw na omologisw oti k egw stin arxi ti xaraktirisa ws gynaikeia mpyra. Den mporw na arnithw omws oti exei poli elkystika xaraktiristika, giauto allwste k xanadokimasa!

greektrappist είπε...

Dorelei βαρελίσια ε; όνειρο ακούγεται!

Brewtus_Tripelius είπε...

Brrr...

Raclettist είπε...

Η αλήθεια είναι ότι όταν ο Greektrappist παραγγέλνει Dorelei, είναι σαν να βλέπεις τον Freddy Mercury των Queen, να παραγγέλνει την αγαπημένη του μπύρα. Βέβαια ο Μυθικός tραγουδιστής των Queen είχε εκδηλώσει τις ''προτιμήσεις'' του δημόσια ενώ ο Greektrappist μας έχει προβληματίσει έντονα με τη συμπεριφορά του τελευταία. Βέβαiα η μπύρα δεν κάνει τον άνδρα, και εγώ που ετοιμάζομαι να ανοίξω μια Ιαπωνική ΚΙΡΙΝ δεν νομίζω να γίνω Bruce Lee...Greektrappist εμείς οι φίλοι σου θα σε αγαπάμε όπως κι αν είσαι..ειδικά αφού αντέχεις τα πειράγματα μας..!

greektrappist είπε...

Προσωπικά raccletist, αν πίστευα ότι είσαι γκέι δεν θα σε έκανα παρέα, ακόμη κι αν ήσουν ο Freddie Mercury...

Brewtus_Tripelius είπε...

Έλα Greektrappist τώρα, η μπύρα ενώνει, δεν χωρίζει!

rockordie είπε...

Την είδα στην κάβα της γειτονιάς πριν από κανένα δίμηνο και έφαγα και εγώ τον "παπά".
Ωραίο χρώμα, ελκυστικό μπουκάλι δεν ήθελε και πολύ την πήρα...που να την άφηνα να χαλάσει στο ράφι.
Ευτυχώς είχα προνοήσει και είχα προμηθευτει Leffe και Paulaner για την περίπτωση που αυτό που έλαμπε δεν ήταν χρυσός...που δεν ήταν.

Brewtus_Tripelius είπε...

χεχε απολαυστικός ο rockordie. Ευτυχώς εμείς εδώ αποστασιοποιηθήκαμε νωρίς από τα βίτσια του Greektrappist και έτσι η σελίδα μας δεν πήρε (ελπίζουμε) κανέναν στον λαιμό της! Όχι τίποτα άλλο, κακή μπύρα δεν έχουμε προτείνει ποτέ από εδώ, ακόμα και διακυβεύουμε έτσι την σχέση μας με τα μεγάλα συμφέροντα.

dorelei είπε...

φιλε μου ενταξει δεν εχω λογια...το αρθρο σου με αντιπροσωπευει απολυτα...εγω και μια φιλη μου ειμαστε φανατικες θαυμαστριες της Dorelei και πραγματικα στεναχωρεθηκαμε που δεν κυκλοφορει πια...ηταν και θα παραμεινει το σημα κατατεθεν της φοιτητικης μας ζωης...γιατι τα μοναδικα πραγματα ειναι Δι'ολίγους μερακλήδες...

Εις την αναζήτηση της τελειότητας είπε...

Αγαπητέ greektrappist, βρήκα το ιστολόγιο σας εντελώς τυχαία, ψάχνοντας την Dorelei, για να την συστήσω σε ένα φίλο, ο οποίος όπως κι εγώ, είναι φανατικός του θείου δώρου που ονομάζεται βελγική μπύρα (αν και η Dorelei έχει τις ρίζες τις στην Αλσατία, πιστεύω ότι μοιράζεται κάποια χαρακτηριστικά των γειτονικών της βελγικών). Οφείλω να ομολογήσω λοιπόν πως εξεπλάγην ευχάριστα στη διαπίστωση του ότι ναι, υπάρχει και άλλος στην ελληνική επικράτεια ο οποίος δοκίμασε και εκτίμησε την μοναδικότητα αυτού του βελούδινου και πικάντικου ποτού. Την μπύρα αυτή, είχα την τύχη να την πρωτοδοκιμάσω στα φοιτητικά μου χρόνια στην πόλη του φωτός προ δεκαετίας, σε ένα εστιατόριο το οποίο ειδικευόταν στα μύδια, ως γνήσια λάτρης παντός θαλασσινού έπρεπε να το δοκιμάσω. Ο σερβιτόρος μου σύστησε να συνοδεύσω λοιπόν το γεύμα μου με μια Dorelei. Ο εκρηκτικός συνδυασμός των δύο, συγκλόνισε τον ουρανίσκο μου και κατέκλυσε το στόμα μου με αισθησιακά έως και ηδονικά θα έλεγα, απανωτά κύματα γεύσεων από θάλασσα, αλμύρα, λαχανικά και μπαχαρικά. Έκτοτε έγινα δέσμια της ΚΑΛΗΣ ΜΠΥΡΑΣ, διότι για μένα τουλάχιστον, η Dorelei, μαζί με την Chimay Gold και την Kwak είναι από τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει.

Υ.Γ. Όσον αφορά τους επικριτές της Dorelei θα ήθελα να παραθέσω μία πρόταση από την ιστοσελίδα της Chimay, " δεν είναι μπύρα για να πίνεις, είναι μπύρα που γεύεσαι και αυτό δεν είναι κάτι που ξέρεις, αλλά που μαθαίνεις να κάνεις.