Η Chimay των τριών ευρώ

Tα έχουμε ξαναπεί για τις ακριβές μπύρες εισαγωγής, τις μη μαζικές, αυτές που προτιμάμε σ’ ετούτο το μπυρολόγιο. Οι περισσότερες σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα κοστίζουν διπλάσια και τριπλάσια, κι αυτό δεν χωράει αμφισβήτηση.

Η τελευταία μου όμως βόλτα σε σούπερμαρκετ με ανάγκασε να ονοματίσω συμβολικά το φαινόμενο, μιας και είχα μπροστά μου το πιο τυπικό παράδειγμα της ακρίβειας.

Στον Βασιλόπουλο και στο Carrefour, λοιπον, η Chimay των 330 ml κοστολογείται 3 ευρώ, τη στιγμή που σε βέλγικο σουπερμάρκετ η ίδια μπύρα πωλείται σε τιμή κάτω του ενός ευρώ.

Θα μπορούσε κάποιος να μου πει: «Kαλά εκεί κόλλησες; Τόσες και τόσες ετικέτες έχουν τιμές υπερδιπλάσιες από αυτές των δυτικοευρωπαϊκών χωρών». Κι όμως, για μένα είναι το πιο ισχυρό παράδειγμα καθώς η Chimay είναι η πλέον διαδεδομένη και βιομηχανοποιημένη μοναστηριακή μπύρα με πολύ υψηλές πωλήσεις παγκοσμίως και πρωταγωνιστική θέση στα bar-café – μπυραρίες Γαλλίας –Βελγίου και Ολλάνδιας. Μιλάμε δηλαδή για τεράστιο μέγεθος, ένα σημαντικό βιομηχανοποιημένο brand της δυτικής Ευρώπης.

Σε καμία περίπτωση δηλαδή δεν πρόκειται για τη μπύρα που βγαίνει αργά–αργά από το καζάνι κάποιων σιωπηλών μοναχών, οι οποίοι κάνουν το κέφι τους, ή από κάποιο μικροζυθοποιείο με πολύ περιορισμένη παραγωγήστο γκαράζ ενός σπιτιού .

Κι αν το προ εβδομάδων κείμενο του Βήματος κάνει λόγο για ακριβότερη Heineken κατά 60% σε σχέση με την Ολλάνδια λόγω μονοπωλίου, εδώ έχουμε πάνω από 300% διαφορά.

Ας μην πάμε σε μακρόσυρτες αναλύσεις αυτή τη φορά σχετικά με το πώς και γιατί συμβαίνει αυτό. Το μόνο που μπορώ να καταθέσω σ’ ετούτο το μπυρολόγιο είναι ότι τα τρία ευρώ που μου ζήτησαν τα σούπερμαρκετ και η Αθηναϊκή που φέρνει τη Chimay στην Ελλάδα, προτίμησα να τα επενδύσω σε 2 weiss κατάλληλες για τις υψηλές θερμοκρασίες του θέρους. Κι αν πότε μου μυρίσει καμία Chimay –σαν έγκυος- ξέρω κανά–δύο μαγαζιά απ' όπου θα την προμηθευτώ με 2.20-2.30. Φτηνότερα δεν την έχω δει, όποιος ξέρει, ας μας πληροφορήσει.