Doreleï: Δι' ολίγους μερακλήδες

Τούτο το ιστολόγιο, όπως καταδεικνύει η μέχρι τούδε πολιτεία του, είναι σίγουρα προσανατολισμένο σε σαφή πρότυπα μπύρας, αλλά ποτέ δεν έδωσε αφορμή ώστε να κατηγορηθεί για ομοιομορφία, για προσπάθεια ομογενοποίησης των προτιμήσεών του. Τρανή απόδειξη αποτελούν άλλα μέλη της μικρής μας κοινωνίας, στα οποία επιδεικνύεται ανεκτικότητα όσον αφορά την –παροδική ελπίζουμε- παραζάλη που τους ωθεί σε εθισμό στο βρετανικό modus vivendi, με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται.

Ενθαρρυμένος λοιπόν από αυτή την προσήλωση του blog μας στις δημοκρατικές αξίες, θα ήθελα να προβάλλω μια μπύρα για την οποία δέχομαι συχνά πολεμική, μια μπύρα του περιθωρίου, μια μπύρα που αποτελεί εν τέλει προσωπικό μου στοίχημα.

To όνομα αυτής Dorelei. Προέρχεται απόπεριοχή-σύμβολο της ευρωπαϊκής ενοποίησης - ως απάντηση στις σικ φιλοατλαντικές επιλογές άλλων μελών του blog- την Αλσατία. Ανήκει στη γνωστή γαλλική Fischer Tradition, που παρασκευάζει και την ομώνυμη μπύρα, η οποία κατέχει σημαντικό μερίδιο στην αγορά της χώρας. Η φιάλη των 500 ml είναι εντυπωσιακή και σφραγίζεται με πώμα που στηρίζεται σε ειδικό μηχανισμό ώστε μετά το πρώτο γέμισμα, η υπόλοιπη ποσότητα να διατηρείται σε ιδανικές συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι πάντα χρειάζομαι αυτό το πώμα, καθώς η ελιτίστικη απαξίωση της Dorelei από άλλα μέλη του ιστολογίου, με αναγκάζει να την πιω όλη μόνος μου...

Άλλωστε, το 6,3% σε αλκοόλ είναι λιγάκι κάτω από το όριο της Τροχαίας, οπότε επιτρέπεται να τη μοιραστώ με τον εαυτό μου. Μάλιστα, χωρίς να έχω κατορθώσει να το προσθέσω στη μικρή μου συλλογή, το ποτήρι της είναι θαυμάσιο και φέρει ως σήμα έναν πελαργό εν πτήσει, όπως και στο μπουκάλι. Ένα μπουκάλι βέβαια που δεν θα το βρείτε τόσο εύκολα σε κάβες και μπυραρίες, αλλά με λίγη υπομονή στο ψάξιμο κάτι θα καταφέρετε. Για σούπερμαρκετ βεβαίως ουδείς λόγος γίνεται.

Ως προς τη γεύση της, είναι γλυκιά, με αρκετά έντονο φρουτώδες άρωμα. Κατεβαίνει αρκετά γρήγορα, αποκτά μια κοκκινωπή απόχρωση στο ποτήρι –ανήκει στην κατηγορία ambre- και είναι ιδανική για το καλοκαίρι, αρκεί να βρίσκεται σε θερμοκρασία κάτω των 7 βαθμών.

Δυστυχώς, όμως, η ανυπέρβλητη γεύση της δεν ενθουσιάζει καθόλου τα υπόλοιπα μέλη του Greeks for Beer, καθώς στην ελληνική επικράτεια, που ακόμα και σήμερα κυριαρχούν τα ανατολίτικα μπρουτάλ στερεότυπα, ονόματα τύπου Doreleï παραπέμπουν συνειρμικά σε «φλώρικες» επιλογές. Γι’ αυτό λοιπόν, όποιος θελήσει να παραγγείλει μια Doreleï, ας έχει φροντίσει προηγουμένως να φορέσει το άρωμα John Varvatos...…