Τετάρτη, Απριλίου 25

Eνας (μπυρο)τουρίστας στις Βρυξέλλες: Μέρος Α’

Οι παροικούντες στις Βρυξέλλες και θαμώνες ετούτου του μπυρολογίου ίσως να μη συμφωνήσουν με τη δική μου προσωπική οπτική της πόλης που διαμένουν, την απόψη δηλαδή ενός τουρίστα. Ομολογώ, όμως, ότι η μπυροφιλική αναζήτηση είναι αυτή που με πήγε στην πρωτεύουσα του Βελγίου και της ΕΕ, χωρίς να έχω περαιτέρω αξιώσεις. Και μεχρί εκεί έφτασα: Ικανοποιημένος από την άφθονη και φθηνή για τα ελληνικά δεδομένα μπύρα, που προσφέρεται σε μια μέτρια έως αδιάφορη για τα δυτικοευρωπαϊκά δεδομένα πόλη.

Ας ξεκινήσουμε από το προφανές. Δεν είναι δυνατόν σε μια και μίση μέρα να γυρίσεις τις Βρυξέλλες. Δεν είναι; Κι όμως αγαπητοί φίλοι του ευλογημένου ποτού, όχι μόνο να δείτε την πόλη προλαβαίνετε αλλά και να καθίσετε σε μια από τις γραφικότατες μπυραρίες και να απολαύσετε τον Ιερό Ζύθο παρέα με κάποιο ελαφρύ έδεσμα.

Η αποτελεσματικότητα είναι απόρροια ορθολογιστικού σχεδιασμού όσον αφορά τα ταξίδια και αυτό ακριβώς έκανα. Goggle Earth, αναζήτηση στο Διαδίκτυο για μπυραρίες και αξιοθέατα και όλα είναι έτοιμα.

Ξεκινάμε λοιπόν από την Grande Place. Όμορφο μέρος, κατ' εμε το ομορφότερο μέρος των Βρυξελλών μαζί με τα γραφικά σοκάκια σε ακτίνα 200 μέτρων. Από εκεί και πέρα είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουν στην Αθηνά μεταξύ Μεταξουργείου και Ψυρρή με τις πινακίδες σε γαλλικά και φλαμανδικά. Κακή ρυμοτομία, μέτριο βιοτικό επίπεδο, κακοί δρόμοι και στενάχωρα πεζοδρομία. Το κέντρο των Βρυξελλών είναι μια τυπική εργατική πόλη του βορρά που ταιριάζει περισσότερο στην Ανατολική Γερμανία παρά τη Γαλλία.

Και ενώ περπατάς και ψάχνεις κάτι να σε συγκινήσει, άξαφνου βρίσκεσαι μπροστά στο επιβλητικό Palais de Justice, Θέμιδος Μέλαθρον επί το ελληνικότερο, και λίγα μέτρα παραπέρα ακολουθείς την Avenue Louise, ένα δρόμο που θυμίζει την Μεταξά στη Γλυφάδα ακόμα και στο τραμ που τη διασχίζει. Μαζί με την Rue Neuve, το δεύτερο εμπορικοτερο δρόμο των Βρυξελλών η Rue Louise είναι η καρδιά και ο πνεύμονας αντίστοιχα της πόλης με τα καταστήματα αρωμάτων, ρούχων, υποδημάτων και προϊόντων τεχνολογίας.

Όταν βρίσκεσαι εκεί λοιπόν, βρίσκεσαι σε άλλη πόλη. Νεανικός πληθυσμός, ζωή, φασαρία της πόλης, και γλυκές μυρωδιές φρεσκοψημένης βάφλας με σοκολάτα …..

Ακολουθώ το χάρτη μου για να φτάσω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο βρίσκεται σε μια αρκετά συμπαθητική γειτονία των Βρυξελλών. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν κι άλλες τέτοιες γειτονίες αλλά στις διαδρομές που εγώ κάλυψα είχα την εντύπωση ότι περπατώ στον Κολωνό. Και μη βιαστεί κανείς να μιλήσει γιατί είμαι γέννημα θρέμμα δυτικών προαστίων και δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Αλλά πώς να το κάνουμε, όταν έχεις ζήσει στο Παρίσι και έχεις επισκεφτεί την Πράγα, οι Βρυξέλλες δεν είναι το καλύτερο σου. Στα προτεινόμενα είναι το Palais Royal, Park de Bruxelles, ο Καθεδρικός Ναός κυρίως όπως και οι άλλοι ναοί της πόλης, το Manneken Pis, Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το αρχηγείο του ΝΑΤΟ, καθώς και ορισμένα αλλά κτίρια και κτίσματα χαρακτηρίζουν την πόλη.

Το ποστ αυτό έχει και δεύτερο μέρος, κατ’ εξοχήν μπυροφιλικό αυτή τη φορά, με αναλυτικές συγκριτικές εντυπώσεις από τις μπυραρίες που επισκέφθηκα.

4 σχόλια:

stilitis είπε...

Ώστε δε λέει πολλά ε; και γω κατι τέτοια έχω ακούσει.
Άντε μπες τώρα στο ψητό (στη μπύρα δηλαδή;)) να δούμε μήπως έχουν εκεί πάνω και τίποτα που να αξίζει.

Ο ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ είπε...

θέλουμε περιγραφη απο μπύρες και πιάτα!!!
Αν ολα πάνε καλά το καλοκαιρι θα τα δω με τα μάτια μου !!!!

greektrappist είπε...

Εγώ πάντως είχα περάσει καλά όταν είχα πάει βόλτα. Οχι μόνο γιατί είχα παέι στην πηγή της μπύρας, αλλά και για τις φοβερές βάφλες. Πάντως, όσοι είναι μόνιμοι κάτοικοι, σίγουρα βλέπουν την πόλη με άλλο μάτι.
Εν αναμονή της συνέχειας!

Ανώνυμος είπε...

Το σίγουρο είναι ότι οι Βρυξέλλες αδικούνται λόγω γεωγραφικής θέσης στην αναπόφευκτη σύγκριση με Αμστερνταμ και Παρίσι. Οι κακές γλώσσες λένε ότι το καλό των Βρυξελλών είναι ότι βρίσκονται 90 λεπτά μακριά από το Παρίσι και 2,5 ώρες από το Άμστερνταμ!
Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ήταν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, πιθανότατα η πόλη δε θα ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μεγάλο χωριό.
Όχι ότι τώρα είναι κάτι διαφορετικό. Μια επαρχιακή πόλη με το μέγεθος της Θεσσαλονίκης είναι. Και με αυτή την κλίμακα νομίζω ότι είναι σωστότερο να κρίνεται.
Ετσι αποκαλύπτεται και το πραγματικό της πρόσωπο. Μια δεύτερη Θεσσαλονίκη λοιπόν με -προσέξτε!- την μεγαλύτερη πολιτισμικά πληθυσμιακή κατανομή παγκοσμίως! Δεν υπάρχουν οι αριθμοί (αν και αυξάνονται ανησυχητικά) αλλά η ποικιλία. Σε μια μικρή πόλη του Βορρά έχουν στριμωχτεί περίπου 1000 εστιατόρια και πολλά καφέ. Και αυτή η ποικιλότητα είναι το δυνατό της σημείο. Κάτι όμως που πιθανώς δε θα φανεί στον επισκέπτη των τριών ημερών. Με συνεχή κίνηση, καμία σχέση δηλαδή με γειτονικές χώρες όπως η Ολλανδία.
Πολύ μεγάλες αντιθέσεις σίγουρα,από τα έθιμα μέχρι την οικονομική κατάσταση των κατοίκων. Από τα μεγάλα αυτοκίνητα και τους κουστουμάτους μέχρι τις φτωχές συνοικίες. Κάτι που αντανακλάται από το γεγονός ότι μετά το Λονδίνο και το Λουξεμβούργο είναι η τρίτη πόλη σε ΑΕΠ στην Ευρώπη, την ίδια στιγμή που με 21% (επίσημοι δείκτες) είναι πιθανότατα η πρωτεύουσα με την μεγαλύτερη ανεργία...