Διπλή Απόλαυση: Strong Suffolk Vintage Ale & Bolivar No3

Σήμερα παρουσιάζουμε την τέλεια συνταγή για μια μπυροφιλική νιρβάνα που θα σας στείλει εγγυημένα σε ζεν επίπεδα ευλογημένης λήθης-- και κατά πάσα πιθανότητα στο κρεββατάκι σας με ένα χαζό χαμόγελο και ακατάληπτους ευχαριστήριους ψίθυρους για τούτο το blog. Γιατί εμείς ξέρουμε ότι η ζωή είναι ζόρικη και ότι μερικές φορές η καλύτερη απάντηση στα ζόρια είναι μια πολύ δυνατή μπύρα και ένα πολύ καλό πούρο.

Θα έχετε βέβαια ακούσει τα χειρότερα για τις αγγλικές μπύρες, ιδίως από αυτό το blog και ιδίως από τον υποφαινόμενο. Ύστερα όμως από μήνες δοκιμών και πειραματισμών με διάφορες χλιαρές αθλιότητες (η Hobgoblin κερδίζει επάξια το βραβείο της ελεεινότερης μπύρας) βρέθηκα προ εκπλήξεως: η Stong Suffolk Vintage Ale ειναι μια bitter ale που διατηρεί όλα τα αγγλικά χαρακτηριστικά, είναι όμως εξαιρετική. Την συνδυάσα με ένα Bolivar No 3, ένα πούρο που φυσικά δεν κινείται στα επίπεδα των Cohiba, ούτε καν των Romeo Y Julieta Tubos που συνήθως ανάβω, είναι όμως αξιοπρεπέστατο.

Η Strong Suffolk είναι δυνατή για τα αγγλικά δεδομένα (6%), είναι θυγατρική της Greene King (ο κολοσσός πίσω από την IPA) και παράγεται σε περιορισμένες ποσότητες. Το Ratebeer της δίνει ένα εντυπωσιακό 94% θετικών σχολίων, τα οποία αξίζει απόλυτα.

Είναι μια καθόλα βρετανική μπύρα, από την άποψη ότι είναι πικρή και πικάντικη. Ξεχωρίζει όμως από όλες τις άλλες: με χρώμα σκούρο ρουμπινιού, άρωμα μελιού, τανίνης, σοκολάτας, κερασιού και μια ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη μεταλλική αίσθηση να συνδυάζονται με την smooth υφή μιας παραδοσιακής κρεμώδους μαύρης μπύρας, η Strong Suffolk δείχνει ότι οι Άγγλοι διαθέτουν αξιόλογες μπύρες (θυμηθείτε και την φοβερή Thomas Hardy που συγκρίναμε παλαιότερα με την Samichlaus), αρκεί κανείς να ψάξει.

Ο συνδυασμός με το τριάρι Bolivar ήταν απίστευτα ηδονικός: αργές, νωχελικές ρουφιξιές εναλάσσονταν με μελετημένες γουλιές σε μια εκστατική εμπειρία που κράτησε περισσότερο από μισή ώρα. Κάπου εκεί ένιωσα επιτέλους έτοιμος να απολαύσω το El Topο του Alejandro Jodorovsky σε όλο το ψυχεδελικό-ζεν βάθος του (και είναι πολύ).

Συνδυάζοντας μπύρα με πούρο, δεν βιάζεται κανείς. Χρειάζεται προετοιμασία: δεν πάνε όλες οι μπύρες με όλα τα πούρα. Έπειτα, θέλει ησυχία. Πρόκειται για μοναχική, προσωπική υπόθεση, χωρίς τηλέφωνα, φαγητά, κλπ. Θέλει συγκέντρωση. Άλλωστε το θέμα ειναι ακριβώς να χάσει κανείς την αίσθηση του χρόνου... κάτι που επέρχεται ως φυσική συνέπεια μιας μοναδικής χαλάρωσης που μόνο μασάζ από πολύ έμπειρα χέρια θα μπορούσε να συναγωνιστεί. Αν βέβαια μπορείτε να συνδυάσετε και τα δύο, ακόμα καλύτερα για σας.

Προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα τον συνδυασμό καλής ale με αξιοπρεπές πούρο, αρκεί να έχετε χρόνο και να είστε αποφασισμένοι να παραδοθείτε αμαχητί κατόπιν στην αγκαλιά του Μορφέα...

Υ.Γ. Στην φωτό διακρίνονται η Suffolk με το Bolivar 3, η θήκη πούρων του Brewtus (η οποία είχε προκαλέσει προσφάτως θραύση σε μπυραρία των Δυτικών Προαστίων) και Τσέχικος συλλεκτικός κόφτης (οι σύντροφοι ξέρανε και από πούρα).