Στους άγιους τόπους

Είναι μια χώρα χωρίς ιδιαίτερη παράδοση, χωρίς Πρωθυπουργό εδώ και τρεις-τέσσερις μήνες (κι εμείς που έχουμε, τι καταλάβαμε;), με ακαθόριστες εθνικές ταυτότητες κ.λπ.
Όμως για τον μπυρόφιλο το πράγμα διαφέρει. Είναι ό,τι η Mέκκα για το μουσουλμάνο, ό,τι η Ιερουσαλήμ για το χριστιανό.
Διά τούτο και αύριο νωρίς το πρωί πετάμε προς τα εκεί εφοδιασμένοι με: Μια ψηφιακή φωτογραφική Canon, σακίδια που βολεύουν στη μεταφορά ποτηριών, όλες τις διευθύνσεις των μπυρομάγαζων και αρκετό χώρο στο στομάχι. (Περιττό να πω πως ο Brewtus που θέλει μια εξάδα Guinness -sic- και ένα γουρουνόπουλο στην καθισιά του, ακολουθεί ειδική δίαιτα vegetarian και πίνει μόνο μια-δύο 330άρες καθημερινά, απλά για να συντηρήσει τη φόρμα του).
Η ομάδα πάει λοιπόν στις Βρυξέλλες προετοιμασμένη για μεγάλες επιδόσεις και ελπίζει πως θα εκπροσωπήσει τα ελληνικά χρώματα επάξια μάζι με άλλους Ελληνες της πόλης, αρκεί η χάρη του Αγίου Αρνόλδου να μας κρατάει δυνατούς...

Weiss vs Pils: Καλοκαιρινή μονομαχία

Το ερώτημα είναι φλέγον, ειδικά όταν ο υδράργυρος τσουρουφλίζει και στο μέλλον το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα μας κάνει Σαχάρα. Βέβαια, όταν κάθεσαι σε ένα τραπέζι με 40 βαθμούς Κελσίου έξω, το λιγότερο που έχεις είναι οικολογικές ανησυχίες. Αυτό που σε νοιάζει είναι τι μπύρα θα επιλέξεις για να κερδίσεις μαζί με την αγαπημένη σου γεύση και λίγη δροσιά.
Διά τούτο, το μπυρόλογιο έθεσε ευθέως το ερώτημα υπό μορφήν δημοσκόπησης. Οι θαμώνες λοιπόν έδωσαν την ψήφο τους κατά ορθολογικό τρόπο αφού η επιλογή της βαρελίσιας pils πλειοψήφησε με μικρή όμως διαφορά από τη βαρελίσια weiss. Διεξήχθη δηλαδή μια λυσσαλέα μάχη με τον γερμανικό βορρά και τους Τσέχους να υπερισχύουν των Βαυαρών. Οι Βέλγοι, βέβαια, με τους πολλούς βαθμούς αλκοόλ και την πολλή ζάχαρη δεν θα είχαν καμία ελπίδα, αν και το μπυρολόγιο δεν είναι εύκολο να τους αποποιηθεί, ακόμα και σε μέρες καύσωνα...
Η νίκη της pils, από την άλλη, υπήρξε και μαχαιριά στην καρδιά ετούτου του μπυρολογίου, που στις ζεστές μέρες προτιμάει την υγιεινή βαρελίσια weiss. Τι να κάνουμε, δημοκράτες θέλαμε να γίνουμε, την πατήσαμε...
Όχι ότι οι πλειοψηφούντες δεν είχαν δίκιο. Κρυστάλλινη, ξανθιά, ευκολοκατέβατη, καλύτερη παγωμένη, η βαρελίσια pils είναι δίχως άλλο ένα δροσιστικό ποτό. Απλά, δεν διαθέτει τη γεμάτη γεύση της weiss και το χειρότερο, δεν βρίσκεις καλές βαρελίσιες pils στην Ελλάδα. Αντε να πέσεις σε καμιά warsteiner ή σε καμιά Urquell, που τις θεωρούμε μετριότατες.
Μολοταύτα, θα σκύψουμε το κεφάλι και θα δεχθούμε την ήττα μας. Θα καταγράψουμε, επιπλέον, ότι τελικά οι συχνάζοντες στη μικρή μας κοινωνία είχαν αρκετή γνώση ώστε να μην πέσουν στην παγίδα κάποιας βέλγικης ή βρετανικής. Σημάδι ωριμότητας θα το λέγαμε με δύο λέξεις.
Όσο για τη χειρότερη επιλογή με καύσωνα;
α)Hertog Jan
β) οποιαδήποτε lager

Η Chimay των τριών ευρώ

Tα έχουμε ξαναπεί για τις ακριβές μπύρες εισαγωγής, τις μη μαζικές, αυτές που προτιμάμε σ’ ετούτο το μπυρολόγιο. Οι περισσότερες σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα κοστίζουν διπλάσια και τριπλάσια, κι αυτό δεν χωράει αμφισβήτηση.

Η τελευταία μου όμως βόλτα σε σούπερμαρκετ με ανάγκασε να ονοματίσω συμβολικά το φαινόμενο, μιας και είχα μπροστά μου το πιο τυπικό παράδειγμα της ακρίβειας.

Στον Βασιλόπουλο και στο Carrefour, λοιπον, η Chimay των 330 ml κοστολογείται 3 ευρώ, τη στιγμή που σε βέλγικο σουπερμάρκετ η ίδια μπύρα πωλείται σε τιμή κάτω του ενός ευρώ.

Θα μπορούσε κάποιος να μου πει: «Kαλά εκεί κόλλησες; Τόσες και τόσες ετικέτες έχουν τιμές υπερδιπλάσιες από αυτές των δυτικοευρωπαϊκών χωρών». Κι όμως, για μένα είναι το πιο ισχυρό παράδειγμα καθώς η Chimay είναι η πλέον διαδεδομένη και βιομηχανοποιημένη μοναστηριακή μπύρα με πολύ υψηλές πωλήσεις παγκοσμίως και πρωταγωνιστική θέση στα bar-café – μπυραρίες Γαλλίας –Βελγίου και Ολλάνδιας. Μιλάμε δηλαδή για τεράστιο μέγεθος, ένα σημαντικό βιομηχανοποιημένο brand της δυτικής Ευρώπης.

Σε καμία περίπτωση δηλαδή δεν πρόκειται για τη μπύρα που βγαίνει αργά–αργά από το καζάνι κάποιων σιωπηλών μοναχών, οι οποίοι κάνουν το κέφι τους, ή από κάποιο μικροζυθοποιείο με πολύ περιορισμένη παραγωγήστο γκαράζ ενός σπιτιού .

Κι αν το προ εβδομάδων κείμενο του Βήματος κάνει λόγο για ακριβότερη Heineken κατά 60% σε σχέση με την Ολλάνδια λόγω μονοπωλίου, εδώ έχουμε πάνω από 300% διαφορά.

Ας μην πάμε σε μακρόσυρτες αναλύσεις αυτή τη φορά σχετικά με το πώς και γιατί συμβαίνει αυτό. Το μόνο που μπορώ να καταθέσω σ’ ετούτο το μπυρολόγιο είναι ότι τα τρία ευρώ που μου ζήτησαν τα σούπερμαρκετ και η Αθηναϊκή που φέρνει τη Chimay στην Ελλάδα, προτίμησα να τα επενδύσω σε 2 weiss κατάλληλες για τις υψηλές θερμοκρασίες του θέρους. Κι αν πότε μου μυρίσει καμία Chimay –σαν έγκυος- ξέρω κανά–δύο μαγαζιά απ' όπου θα την προμηθευτώ με 2.20-2.30. Φτηνότερα δεν την έχω δει, όποιος ξέρει, ας μας πληροφορήσει.

Εν όψει γιορτών

Όπως έχουμε προαναγγείλει, το μπυρολόγιο θα παρευρεθεί στο Τρίημερο Μπύρας που διοργανώνεται στις Βρυξέλλες. Αμέσως μετά όμως, θα βρούμε σίγουρα την ευκαιρία να επισκεφθούμε τα πέριξ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας για τη Γιορτή Μπύρας στις αρχές Σεπτεμβρίου. Τι αναμένουμε να δούμε λοιπόν λοιπόν με βάση την προϊστορία των δύο διοργανώσεων, αλλά και τη διαφημιστική τους καμπάνια, το πώς προβάλλονται δηλαδή στο πλατύ κοινό οι δύο εκδηλώσεις;

Τόπος

ΣΕΦ: Μεταολυμπιακή Αθήνα σε όλο της το μεγαλείο. Από τη μία η γραφική Καστέλλα και από την άλλη ημιαξιοποιημένες ή εντελώς αναξιοποίητες αθλητικές εγκαταστάσεις και περιβάλλοντες χώροι σε παρακμή στον εγκαταλελειμμένο γενικότερα Φαληρικό Όρμο.

Grand Place: Χρυσοποίκιλτη γραφική πλατεία με πολλές καλές μπυραρίες, σε μια πολυπολιτισμική πόλη, χωρίς ιδιαίτερη παράδοση και χωρίς συχνή ηλιοφάνεια.

Μπύρες

ΣΕΦ: Ας μην το συζητάμε, ελπίζουμε φέτος τα βαρέλια να είναι περισσότερα και ΚΑΛΟΔΙΑΤΗΡΗΜΕΝΑ.

Grand Place: Οι κορυφαίοι Βέλγοι παραγωγοί με πάμπολλα βαρέλια. Σταντ του St. Sixtus και ανυπομονησία για βαρελίσια Kasteel, Petrus, Malheur κ.ο.κ. Κινδυνεύουμε με εγκεφαλικό!

Περιρρέουσα ατμόσφαιρα

ΣΕΦ: Νεολληνικό κιτς σε όλο του το μεγαλείο. Χαλίκι, πλαστικές καρέκλες, μπύρα σε πλαστικά ποτήρια, αλοπρόσαλλα μουσικά σχήματα, αρπαχτές, γενικότερα η μπύρα κομπάρσος σε ένα αλαλούμ. Από την άλλη, είναι ευκαιρία να δούμε πολλές από τις αθηναϊκές μπυραρίες και αρκετές από τις εισαγόμενες ετικέτες (σε φιάλη πάντα). Λέτε φέτος να κάνουν δειλή παρουσία και κάποια από τα νεοεμφανισθέντα ελληνικά ζυθοποιεία;

Grand Place:Τάξη, ασφάλεια, κόκκινα δυτικοευρωπαϊκά μάγουλα, βλοσυροί Βέλγοι, αντιπαθητικά γαλλικά, ακαταλαβίστικα φλαμανδικά, συνταιριασμός καθολικισμού και μπύρας, εμπορευματοποίηση των μοναστηριών, ευλάβεια για το θείο ποτό και αφοσίωση σ’ αυτό. Είμαστε περιέργοι να δούμε αυτούς τους τύπους με τις κόκκινες στολές, αν μετά την τελετή για τον Αγιο Αρνόλδο θα γίνουν κι αυτοί υποχείρια της μπύρας, όπως κι εμείς βεβαίως-βεβαίως.

Οπτικουακουστικό υλικό και περιγραφές μετά το πέρας των δύο εκδηλώσεων, ώστε να διαπιστώσουμε αν έχουμε προβλέψει ορθά. Όλα αυτά βέβαια αν η χάρη του Αγίου Αρνόλδου δεν μας αφήσει να παρεκτραπούμε...

Η μπύρα του Αυγούστου: Kozel Cerny, μια μαύρη από την Τσεχία

Αγοράστηκε από το Carrefour, που τελευταία έχει κάνει άνοιγμα στην αγορά του πρώην ανατολικού μπλοκ. Είναι από την Τσεχία, όμως μη φανταστείτε τίποτα Urquell ή Budweiser, καθώς αντί για ξανθιά, είναι μαύρη στο χρώμα. Θυμίζει δηλαδή γερμανική Dunkel, μολονότι λίγο πιο γλυκιά, ενώ η περιεκτικότητά της σε αλκοόλ είναι αρκετά χαμηλή, στα 3,8% . Εκτός από τη ζάχαρη, που μάλλον είναι περισσότερη από αυτή της Amstel Bock, είναι αισθητή στο άρωμα και η ισχνή μυρωδιά καπνιστού, ανακατεμένη με φρούτα. Aνιχνεύθηκε επίσης και υποψία καραμέλας.

Στο ποτήρι κάνει καφέ σκούρο αφρό και πίνεται σχετικά γρήγορα, όπως μια μαύρη Irish Stout. H αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να τη δοκιμάσουμε φρέσκια από βαρέλι, γιατί στη φιάλη το αποτέλεσμα είναι μάλλον μέτριο, ίσως εφάμιλλο με αυτό της Amstel Bock.

Aκόμα και σε παλαιότερο ταξίδι στη Τσεχία, παρά τη μεγάλη μπυροπαράδοση της χώρας, δεν μας προκάλεσαν εντύπωση οι μέτριες pils που φτιάχνουν εκεί και ομοιάζουν αρκετά με εκείνες που παράγονται στο γερμανικό βορρά. Σε σχέση λοιπόν με αυτές, θα προτιμούσαμε τη μαύρη Τσέχα που έχει περισσότερη χάρη και 62% αποδοχής στα καλλιστεία του ratebeer. Ουπς, λάθος, μετά τη δική μου κριτική έγινε 61%..!