Εθνικόν το αληθές, έλεγε ο ποιητής και εμείς εδώ στο Greeks for Beer συμφωνούμε απολύτως. Παρουσιάζοντας λοιπόν την Πειραϊκή Μικροζυθοποιια παραμερίζουμε τα εθνικά μας φρονήματα και την αγάπη μας για την Ελλάδα, προκειμένου να κρίνουμε τις βιολογικές, φρέσκες μπύρες της με κριτήρια γευσιγνωστικά και ουδόλως συναισθηματικά.
Η Πειραϊκή Μικροζυθοποιια λοιπόν παράγει αυτή τη στιγμή δύο μπύρες, μια Pils και μια Pale Ale. Αμφότερες διατίθενται σε συσκευασίες των 330ml, 500ml και 1l. Διαβάζουμε ότι αναμένεται και μια Weiss, την οποία ανυπομονούμε να δοκιμάσουμε.
Δηλώνουμε εξαρχής ότι είναι ήδη οι πιο ενδιαφέρουσες μπύρες ελληνικής παραγωγής που έχουμε δοκιμάσει. Και έχουν ήδη γίνει από τις αγαπημένες μας. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν βλέπουμε την Πειραϊκή όχι μόνο σε σούπερ-μάρκετ, αλλά και σε καλά, ακριβά εστιατόρια, καθώς και σε μπυραρίες. Πρόσφατα μάλιστα είδαμε και τα πρώτα, πολύ καλά σχόλια στο Rate Beer
Η Πειραϊκή παράγει «φρέσκες μπύρες» και ως εκ τούτου βιολογικές. Τί εννοούμε; Ότι η μπύρα δεν υφίσταται την θερμική επεξεργασία παστερίωσης, η οποία εξασφαλίζει την μακροζωία κάθε φιάλης. Έτσι, η μπύρα που προκύπτει έχει περιορισμένο χρόνο ζωής- τριών μόλις μηνών. Επιπλέον, η «Πειραϊκή Μικροζυθοποιία» ακολουθεί τον Γερμανικό νόμο «περί καθαρότητας του ζύθου» του 1516 (Reinheitsgebot), σύμφωνα με τον οποίο μπύρα είναι μόνο το παραγόμενο προϊόν από νερό, βύνη κριθής και λυκίσκο. Ως εκ τούτου, το τελικό προϊόν είναι ολότελα φυσικό- και φρέσκο! Αυτή η φρεσκάδα και η καθαρότητα είναι τα μεγάλα «ατού» της Πειραϊκής και γίνονται άμεσα αντιληπτά.
Να σημειώσουμε εδώ ότι συχνά η αναγραφόμενη μικρή διάρκεια ζωής ενός προϊόντος είναι απλώς η αναγκαία προϋπόθεση για να χαρακτηριστεί μια μπύρα βιολογική. Τρεις μήνες μας φαίνεται υπερβολικά μικρό διάστημα! Σίγουρα μια μπύρα αντέχει πολύ περισσότερο!
Ειδικότερα τώρα, η Pale Ale μας ικανοποίησε ιδιαίτερα. Είναι μια μπύρα που ξεπερνά τις τυποποιημένες προδιαγραφές της καλοκαιρινής μπύρας με δήθεν «μεσογειακό ταμπεραμέντο». Είναι ιδιαίτερη, με όμορφο χρώμα και αφρό, προσεγμένη αλλά όχι πολύπλοκη, που κρύβει την προσωπικότητά της πίσω από διακριτικά και πικάντικα αρώματα. Η επικοινωνία της με τον ουρανίσκο μας έγινε άμεσα και με απόλυτη επιτυχία! Την συνιστούμε αναπόφευκτα στους επισκέπτες μας, σημειώνοντας ότι ταίριαξε πολύ όμορφα με ελληνική κουζίνα αλλά και κρεατικά.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, να ευχηθούμε στην Πειραϊκή Μικροζυθοποιϊα ό,τι καλύτερο! Μια ποιοτική, ευαίσθητη, φιλική ελληνική βιολογική μπύρα είναι εξόχως καλοδεχούμενη. Ελπίζουμε να δοκιμάσουμε σύντομα την Weiss, ει δυνατόν βαρελίσια…
Ακολουθούν δύο links, το ένα παραπέμπει στην όμορφα σχεδιασμένη ιστοσελίδα της Πειραϊκής Μικροζυθοποιϊας και το άλλο σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και εξαθρετικά συμπαθή συνέντευξη του δημιουργού της, Aλέξανδρου Kουμάντου, στην Καθημερινή.
6 σχόλια:
'Γεια μας!!!!
Proswpika den exw dokimasei akoma k isws einai ligo parakindineumeno na vasizomai sti gnomi allwn, osoi filoi pantws exoun dokimasei emeinan poli euxaristimenoi. Min xexname allwste pws einai ta prota vimata ston tomea tis ellin. viologikis mpiras,an de lanthanw, opote perithoria veltiosis sigoura yparxoun!
Την έχω δοκιμάσει καμπόσες φορές και εν γένει μπορώ να πω ότι έμεινα ικανοποιημένος, κυρίως γιατί έχει μερακλήδικο χαρακτήρα και δεν ταιριάζει με το στιλάκι της απαίσιας ελληνικής lager που την πίνεις το καλοκαιράκι δίπλα στο κύμα με τα χταπόδια να κρέμονται από πάνω σου... Είναι ακόμα ελπιδοφόρο ότι, όπως λες Δόκιμε, ότι έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης ως newbie στην αγορά. Από τη γεύση μέχρι και τις δευτερεύουσες λεπτομέρειες του μάρκετινγκ (για παράδειγμα το ποτήρι της κάθε άλλο παρά ελκυστικό είναι - το έχω στη δουλειά μου για να πίνω φραπέ...).
Αυτό που βλέπω είναι ότι έχει κάνει την είσοδό της στη λεγόμενη gourmet αγορά και το Κολονάκι την έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση, παρουσιάζει δηλαδή τάσεις ταύτισης με την αστική τάξη. Καλό ή κακό αυτό θα δείξει, γιατί από τη μία ίσως να διατηρήσει και να βελτιώσει την ποιότητα, από την άλλη όμως ίσως να αυξήσει την τιμή.
Greektrappist, η αστική τάξη είναι ο κατεξοχήν υποστηρικτής των βιολογικών και εναλλακτικών προϊόντων, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή διαθέτει τον χρόνο, την παιδεία, την κουλτούρα για να δοκιμάσει κάτι πιο προσωπικό και διαφορετικό από την μαζική αγορά. Ιδίως οι μπύρες που αρέσουν σε μας ειναι ακριβό σπορ για λίγους, κυρίως στην Ελλάδα (αλήθεια, πόσοι θα αγόραζαν Bush Prestige και Malheur όπως κάνουμε εμείς;), οπότε το αστικό ψαγμένο κοινό είναι το κατεξοχήν target group για την Πειραϊκή.
Να σημειώσω κάτι άλλο, σχετικά με τις βιολογικές μπύρες: καθώς υπόκεινται σε διάφορους περιορισμούς, δεν έχουν τη δυνατότητα να 'ξεγελάσουν' με την προσθήκη ζάχαρης, αρωματικών στοιχείων κ.α. όπως κάνουν πολλές, συχνά εξαίσιες, μπύρες. Είναι λοιπόν, αναλογικά, πολύ πιο δύσκολο για μια βιολογική μπύρα να ξεχωρίσει, να πετύχει μια καλή φόρμουλα.
Νομίζω τότε ότι η αστική τάξη όπως την ορίζεις Brewtus, δηλαδη αυτοί που έχουν τις κατάλληλες παραστάσεις και τα μέσα για να εκτιμήσουν κάτι μη συνηθισμένο-μαζοποιημένο, στην Ελλάδα είναι μικρή. Γιατί, αν ήταν μεγαλύτερη σε μεγέθος, τότε οι βέλγικες μπύρες, θα έπρεπε να είχαν τύχει πολύ μεγαλύτερης εκτίμησης από τη σημερινή. H Malheur και η Bush δεν θα ήταν είδος υπό εξαφάνιση, αλλά θα έκαναν μεγάλες πωλήσεις.
Συνήθως είναι ο συρφερτός που ακολουθεί με κάποια καθυστέρηση αυτούς τους λίγους και αποδέχεται τα in προϊόντα ή θεάματα, που καθορίζει το εύρος της συγκεκριμένης αγοράς. Οι ίδιοι που στη Λίμνη των Κύκνων είχαν τα κινητά τους να χτυπούν και κορόιδευαν την παράσταση, μολονότι είχαν δαπανήσει ένα αξιοσέβαστο ποσό για να την παρακολουθήσουν.
Φυσικά ο άνθρωπος που έφτιαξε την Πειραϊκή ως βιολογικό προϊόν πρώτα σκέφτηκε να κάνει το κέφι του και μετά ασχολήθηκε με target group. Και δεν νομίζω ότι είναι ενοχλητικό που η μπύρα δείχνει να παίρνει αυτό το δρόμο που παίρνει. Δε λέω ωραίο είναι κάθε μπύρα να έχει το δικό της κοινωνικό προφίλ, αλλά εν αρχή ην η γεύση.
Συμφωνώ απόλυτα! Καταρχήν η κίνηση να φτιάξει κάποιος βιολογική μπύρα στην Ελλάδα είναι εντελώς ρομαντική. Για τον λόγο που λες: ότι η κουλτούρα της μπύρας είναι πολύ πίσω στην Ελλάδα. Κυρίως λόγω μιας ανόητης εμμονής με το κρασί, που οδήγησε per contradictionem στην ταύτιση της μπύρας με... φτηνή lager. Τώρα όμως βλέπουμε καλές μπύρες ακόμα και σε καφετέριες, άρθρα σε 'γκουρμέ' περιοδικά και γενικότερα μια τάση ανανένωσης του ενδιαφέροντος. Και οι τάσεις ξεκινούν πάντοτε από 'πάνω', ακόμα και αν οι βέλγικες που λες παραμένουν πολύ 'βαριές' για τους περισσότερους Έλληνες. Θα σου έλεγα λοιπόν ότι η Πειραϊκή έχει από μια άποψη καλύτερες προοπτικές, αφού γευστικά δεν τρομάζει- παραμένει μια προσγειωμένη μπύρα, που δεν προκαλεί τον αδαή με... 8, 9, 10% αλκοόλ, πολύπλοκες γεύσεις και εξωφρενικό κόστος! Θα δείξει!
Δημοσίευση σχολίου