Περί saison o λόγος

Από τα μεσαιωνικά χρόνια οι αγρότες που δούλευαν στη Βαλονία, είχαν ανάγκη κατά τους μήνες του θερισμού να πιουν μπύρα. Ετσι το χειμώνα παρασκευαζόταν μια ale για τη θερινή σεζόν (από το γαλλικό saison) με σκοπό να υποκαταστήσει μερικώς και το νερό. Γι’ αυτό το λόγο, μάλιστα, ήταν και χαμηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ (περίπου 4%).

Με τον καιρό κάθε φάρμα έφτιαχνε τη δική της διαφορετική μπύρα, ανάλογα με την ιδιομορφία της κάθε περιοχής, ενώ η αποθήκευσή της για καιρό πριν καταναλωθεί, δημιούργησε την ανάγκη να προστεθούν κάποια αρωματικά συστατικά ώστε να καλυφθεί η φθορά της παλαίωσης, με τα βακτήρια που εμφανίζονταν και γενικότερα την αλλοίωση της γεύσης.

Με το πέρασμα του χρόνου, βέβαια, οι οικονομικοκοινωνικές συνθήκες στο Βέλγιο άλλαξαν. Η τεχνολογία προχώρησε, ενώ ο εκβιομηχανισμός μείωσε την αγροτική παραγωγή. Ετσι η μπύρα του αγρότη διαφοροποιήθηκε από την παραδοσιακή της μορφή. Η περιεκτικότητά της σε αλκοόλ αυξήθηκε (5-9% είναι πλέον), ενώ οι επιπλέον προσμείξεις συστατικών μετέτρεψαν τη saison σε ένα πολυσύνθετο είδος ale, που μπορεί να διαφέρει από ζυθοποιείο σε ζυθοποιείο. Το χρώμα τους μπορεί να είναι από κατάξανθο μέχρι κοκκινωπό. Η μαγιά τους μπορεί να προέρχεται ακόμα και από το Μόναχο ή τη Βιέννη, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις προστίθεται καραμέλα και άλλα αρωματικά.

Εμφιαλώνεται σε φιάλες 750 ml και σερβίρεται σε φαρδύ κολωνάτο ποτήρι, ή σε μονοκόματο (όπως η Saison Dupont στα αριστερά).
Αν και σήμερα η saison θεωρείται από κάποιους είδος υπό εξαφάνιση, υπάρχουν ακόμα κάποιες μονάδες πραγωγής στη Βαλονία, για να την προσφέρουν σε όσους αρέσκονται στην περιπέτεια και το απρόβλεπτο. Γίνονται, μάλιστα, και εξαγωγές, όχι όμως στην Ελλάδα. Ετσι ο μόνος τρόπος να δοκιμάσει κάποιος μια saison είναι να την αναζητήσει σε κάποια ψαγμένη κάβα ή μπυραρία-καφέ της Δυτικής Ευρώπης.

Για όσους έχουν την τύχη να βρεθούν προς τα ‘κεί, από τις πιο γνωστές ετικέτες είναι: Saison Dupont, Saison de l’ Epeautre, Fantome Saison, Saison de Silly, Saison de Pipaix.