Σάββατο, Φεβρουαρίου 10

Περί saison o λόγος

Από τα μεσαιωνικά χρόνια οι αγρότες που δούλευαν στη Βαλονία, είχαν ανάγκη κατά τους μήνες του θερισμού να πιουν μπύρα. Ετσι το χειμώνα παρασκευαζόταν μια ale για τη θερινή σεζόν (από το γαλλικό saison) με σκοπό να υποκαταστήσει μερικώς και το νερό. Γι’ αυτό το λόγο, μάλιστα, ήταν και χαμηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ (περίπου 4%).

Με τον καιρό κάθε φάρμα έφτιαχνε τη δική της διαφορετική μπύρα, ανάλογα με την ιδιομορφία της κάθε περιοχής, ενώ η αποθήκευσή της για καιρό πριν καταναλωθεί, δημιούργησε την ανάγκη να προστεθούν κάποια αρωματικά συστατικά ώστε να καλυφθεί η φθορά της παλαίωσης, με τα βακτήρια που εμφανίζονταν και γενικότερα την αλλοίωση της γεύσης.

Με το πέρασμα του χρόνου, βέβαια, οι οικονομικοκοινωνικές συνθήκες στο Βέλγιο άλλαξαν. Η τεχνολογία προχώρησε, ενώ ο εκβιομηχανισμός μείωσε την αγροτική παραγωγή. Ετσι η μπύρα του αγρότη διαφοροποιήθηκε από την παραδοσιακή της μορφή. Η περιεκτικότητά της σε αλκοόλ αυξήθηκε (5-9% είναι πλέον), ενώ οι επιπλέον προσμείξεις συστατικών μετέτρεψαν τη saison σε ένα πολυσύνθετο είδος ale, που μπορεί να διαφέρει από ζυθοποιείο σε ζυθοποιείο. Το χρώμα τους μπορεί να είναι από κατάξανθο μέχρι κοκκινωπό. Η μαγιά τους μπορεί να προέρχεται ακόμα και από το Μόναχο ή τη Βιέννη, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις προστίθεται καραμέλα και άλλα αρωματικά.

Εμφιαλώνεται σε φιάλες 750 ml και σερβίρεται σε φαρδύ κολωνάτο ποτήρι, ή σε μονοκόματο (όπως η Saison Dupont στα αριστερά).
Αν και σήμερα η
saison θεωρείται από κάποιους είδος υπό εξαφάνιση, υπάρχουν ακόμα κάποιες μονάδες πραγωγής στη Βαλονία, για να την προσφέρουν σε όσους αρέσκονται στην περιπέτεια και το απρόβλεπτο. Γίνονται, μάλιστα, και εξαγωγές, όχι όμως στην Ελλάδα. Ετσι ο μόνος τρόπος να δοκιμάσει κάποιος μια saison είναι να την αναζητήσει σε κάποια ψαγμένη κάβα ή μπυραρία-καφέ της Δυτικής Ευρώπης.

Για όσους έχουν την τύχη να βρεθούν προς τα ‘κεί, από τις πιο γνωστές ετικέτες είναι: Saison Dupont, Saison de lEpeautre, Fantome Saison, Saison de Silly, Saison de Pipaix.

5 σχόλια:

Dokimos είπε...

Poli endiaferon arthro. Alitheia, exeis dokimasei kamia 'epoxiaki'? Poli goustoziki episis i etiketa tis kokkinis me to fantasma, mou travixe tin prosoxi! K kati akoma. Oi Germanoi den exoun kati sxetiko?

Brewtus_Tripelius είπε...

Αδελφέ γεια, η μπύρα με το φαντασματάκι λέγεται Phantome και ειναι πολύ καλή. Ηπια πρόσφατα την χριστουγεννιάτικη εκδοχή της, την Phantome Noel. Η Saison Dupont ειναι εξαιρετική με φανταστικό χρώμα! Γερμανοί, απ'όσο γνωρίζω, δεν έχουν τέτοια εκλεπτυσμένα πράγματα, μέχρι τις Weiss φτάνουν :-)

rockordie είπε...

Έλεος, με έχετε καταστρέψει.

greektrappist είπε...

Eκεί ακριβώς έγκειται και η διαφορά στην κουλτούρα των δύο λαών. Κατά το Μεσαίωνα ήταν οργανωμένοι σε παρόμοια φέουδα, ευρείες δηλαδή αγροτικές κοινωνίες πληβείων-σκλάβων με κυρίαρχο είδος λαϊκής κατανάλωσης τη μπύρα που ήταν και σύμφωνο με τις επιταγές της Εκκλησίας, αφού τα μοναστήρια είχαν τρόπον τινά την επίβλεψη της παραγωγής του ποτού.
Αργότερα, όμως, οι Φραγκόφωνοι επεκτάθηκαν βόρεια προς το σημερινό Βέλγιο και μετέφεραν την κουλτούρα τους, επηρεασμένοι και από την οινοπαραγωγή με τα αρωματικά και τις διάφορες άλλες προσμείξεις.
Ετσι οι Γερμαναράδες, έμειναν γερμαναράδες και στην μπύρα τους, που εκφράζει ακόμα την εργατική τάξη. Οι αδελφοί τους Βέλγοι, όμως, πήραν την μπύρα από τους αγρούς, ένεκα Γάλλων και την έφτιαξαν έτσι ώστε να χωράει και στα σαλόνια της αστικής τάξης. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η διαφορά μεταξύ εκλεπτυσμένης και μαζικής μπύρας. Οσο δηλαδή η saison παρέμενε στους αγρούς, ήταν πιο κοντά στη σημερινή weis. Οταν έφυγε, απέκτησε περισσότερα στοιχεία μοναστηριακής ale.

Ανώνυμος είπε...

Paidia pola sigxarhthria gia to site-twra to anakalipsa.Sinexiste thn eksairetikh prospatheia.