Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15

Πού θα πιούμε μπύρα σήμερα;

Όσοι ζούμε στην Ελλάδα και έχουμε ταξιδέψει στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, έχουμε διαπιστώσει ότι η μπύρα στην επικράτειά μας δεν συνοδεύεται από το χαρακτήρα που έχει π.χ. στη Γερμανία ή το Βέλγιο. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι χώροι μαζικής εστίασης όπου μπορεί κάποιος να απολαύσει μια μπύρα, αν και δείχνουν ότι έχουν ξενόφερτες επιρροές, αποτυγχάνουν να παρουσιάσουν το δυτικοευρωπαϊκό πρότυπο (ωραίο ή άσχημο, αυτό ανήκει στην προσωπική κρίση του καθένα). Το φαινόμενο αυτό ίσως να οφείλεται στο μεσογειακό μας ταμπεραμέντο που διαμορφώνει την αγορά με βάση πιο εξωστρεφή πρότυπα διασκέδασης. Ισως ακόμα να είναι απότοκο της αδυναμίας όσων -καλοπροαίρετων- επιθυμούν να προσφέρουν την καλή μπύρα στα μαγαζιά τους να κατανοήσουν και να αναπαράγουν ένα περιβάλλον διασκέδασης αντίγραφο των δυτικών.
Τι είδους χαρακτήρα λοιπόν έχουν υιοθετήσει τα μαγαζιά που προσφέρουν την μπύρα της προτίμησής μας;
Μια σημαντική τους μερίδα, ίσως και η πλειοψηφούσα, φαίνεται ότι θέλει να ακολουθήσει το γερμανικό πρότυπο. Ξύλινο ντεκόρ και έπιπλα, απλή διακόσμηση, φαγητό, όλα γερμανικά. Αυτό λέμε συνήθως στην Ελλάδα μπυραρία, μόνο που σε πολλές περιπτώσεις οι βέλγικες ετικέτες υπερτερούν αριθμητικά και ποιοτικά των γερμανικών, οι βαρελίσιες είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες, η μουσική μπορεί να καταλήξει σε Νίνο και Κιάμο, ενώ το σέρβις κάθε άλλο παρά τη γερμανική τυπολατρία ακολουθεί. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που δεν είναι απαραίτητο να μην μας αρέσουν, αλλά σίγουρα διαφοροποιούν τα συγκεκριμένα μαγαζιά από το πρότυπο που θα ήθελαν να ακολουθήσουν.

Ενώ το βελγο-ολλανδικό στιλ με τα moulles frites ή τα cafe-μπυραρίες απουσιάζει εντελώς, ευδοκιμεί και σταδιακά αναπτύσσεται ένα άλλο είδος: Οι καφετέριες που στον κατάλογό τους δίπλα στον καπουτσίνο και την Heineken έχουν προσθέσει λίγες ή πολλές βέλγικες ετικέτες, ή ακόμα και κάποιες δημοφιλείς weiss. Στόχος εδώ είναι οι μικρές ηλικίες, χωρίς την οικονομική δυνατότητα να ξοδέψουν σημαντικό ποσό για φαγητό. Η αισθητική τους φυσικά περιορίζεται σ' αυτήν της καφετέριας, από το ντεκόρ μέχρι τη μουσική ή το ντύσιμο του προσωπικού.
Αυτά είναι τα δύο κυρίαρχα στιλ, τα οποία και αναφέρουμε χωρίς πρόθεση να προωθήσουμε τα ξένα πρότυπα γιατί αυτό ουδόλως μας απασχολεί. Αν πρέπει να στηλιτεύσουμε κάτι -και αυτό αφορά αμφότερες τις κατηγορίες- είναι το γενικότερο έλειμμα σεβασμού στην μπυροπαράδοση και ο ερασιτεχνισμός, που σίγουρα θα έχουμε την ευκαιρία να αναλύσουμε σε επερχόμενα posts.

12 σχόλια:

rockordie είπε...

Και το φαγητό είναι από κακό μέχρι μέτριο, και στην περίπτωση που υπάρχει κάτι πραγματικά καλό στο μενού, κοστίζει μια περιουσία και φτάνει μόνο για να λερώσεις τα δόντια σου.

Μίλαω για Θεσ/νίκη.

greektrappist είπε...

Rockordie, η αλήθεια είναι ότι ανέφερα την πραγματικότητα κυρίως στην Αθήνα, γιατί για την υπόλοιπη Ελλάδα εχώ γενικότερα μικρή εικόνα. Πάντως για να το λέει κάποιος που μένει Θεσ/νίκη -που σημαίνει ότι ξέρει από καλό φαγητό σε καλές τιμές- δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω.

Ανώνυμος είπε...

Για Θεσ/νίκη όπου μένω ,καλό για φαγητό είναι το κουρδιστό γουρούνι.Καί έχει καλούτσική ποικιλία από μπύρες(για ελλάδα πάντα)

Ανώνυμος είπε...

οι κακές απομιμήσεις καταλήγουν να γίνονται kitsch

Brewtus_Tripelius είπε...

Στο κουρδιστό γουρούνι έχω φάει και εγώ. Καλή λίστα με μπύρες και ατμόσφαιρα αποικιοκρατικού φουαγιέ. Καλό, αλλά ίσως λίγο ακριβό. Θυμάμαι και μια άλλη μπυραρία κάπου στα Λαδάδικα, επίσης συμπαθή.

greektrappist είπε...

keimgreek έχεις δίκιο για τις κακές απομιμήσεις.
Μη νομίζεις όμως. Και στα δυτικάς Ευρώπας το κιτς και το βλαχομπαρόκ ζουν και βασιλεύουν.
Οσο για τα περί Θεσσαλονίκης, είναι πολύ καλό που έχουμε "ρεπορτάζ" κι απο εκεί. Μακάρι να είχαμε κι από τις πόλεις της επαρχίας.

Ανώνυμος είπε...

Στην θεσ/νίκη πολύ καλή επιλογή είναι το OTTO DIX, όμορφος χώρος με ένα τεράστιο ξύλινο μπαρ και πολλούς πίνακες του Γερμανου ζωγράφου.
Η κουζίνα είναι καλή με πολλές επιλογές μπύρας τόσο σε βαρέλι όσο και σε μπουκάλι.

rockordie είπε...

Στα λαδάδικα είναι το Ντραφτ το οποίο έχει καλούτσικο φαγητό (σίγουρα όχι καταπληκτικό) και καμιά 15αριά είδη μπύρας τα οποία είναι σταθερά τα 2 τελευταία χρόνια (καμία έκπληξη, τίποτα καινούργιο/εξαιρετικό).

Για το Κουρδιστό Γουρούνι παρότι σαν όνομα ακούγεται αρκετά δεν μου το έχει προτείνει κανείς σαν πρώτη επιλογή...το γιατί, δεν το ξέρω.

Από το Otto Dix περνάω απ'έξω συχνά αλλά ποτέ δεν μπήκα μέσα, ίσως την επόμενη φορά.

Υπάρχει και το Beer Academy στην Καλαμαριά αλλά έχω δύο φίλους, που σε διαφορετικές περιπτώσεις), μετά δεν μπόρεσαν να κοιμηθούν όλο βράδυ μετά το φαγητό και δεν το διακινδυνεύω να πάω.

Ο ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ είπε...

Στο Οtto Dix κάθε Παρασκευη έχει live.
Πολλές επιλογές μπύρας και κουβετούλα στο μπαρ...με φοβερούς μεζέδες!!!

greektrappist είπε...

Νομίζω ότι η Θεσσαλονίκη έχει την τιμητική σ' αυτό το post. Tα ονόματα Otto Dix, Draft, Κουρδιστό Γουρούνι σημειώνονται στην ατζέντα της επόμενης ανόδου στην πόλη ώστε να τύχουν αξιολόγησης και από μας!

Ανώνυμος είπε...

ακουσα παιδια για αγγλική παμπ που ετοιμαζεται στη θεσ/νίκη, παίζει κάτι τέτοιο; αν είναι αλήθεια, θα παίξει καλή φάση

Ανώνυμος είπε...

!ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!

“Ο κόσμος του Ζύθου ΣΤΑ ΚΙΟΥΠΙΑ”

Τρίτη 20 Μαΐου 2008
Γευσιγνωσία μπύρας με:
HEINEKEN & CHIMAY ΛΕΥΚΗ 7%

(και 3,10,17,24/Ιουνίου με άλλες μπύρες και γεύσεις)

Ώρα έναρξης: 21.00
Eστιατόριο: ΤΑ ΚΙΟΥΠΙΑ στο Κολωνάκι
Κόστος συμμετοχής: 35 € ανά άτομο*

* Η τιμή περιλαμβάνει γευσιγνωσία δύο ετικετών μπύρας και μενού 19 διαφορετικών γεύσεων

for more.....
www.takioupia.gr

Τηλέφωνο : 210 7400150