Σάββατο, Μαΐου 12

Guinness Draught με b-movie



Καθώς ο Brewtus απολαμβάνει το ακριβά του πούρα συνοδεία μπύρας που μόνο στις τάξεις της βρετανικής αριστοκρατίας κυκλοφορεί, δεν θα μπορούσα παρά να προτείνω στους θαμώνες ετούτου του ιστολογίου έναν εναλλακτικό τρόπο μπυροδιασκέδασης, ταπεινό αλλά διόλου ευκαταφρόνητο.

Η μπύρα είναι βρετανική αλλά λαϊκότατη, μαζική και με καταγωγή από τους Κέλτες της Ιρλανδίας. Ποια άλλη από τη Guinness Draught με 4,2 % αλκοόλ, και μάλιστα σε κουτάκι των 500 ml. Αυτή που βρίσκουμε όχι πολύ δύσκολα και βαρελίσια στην Ελλάδα, ενώ στο μεγάλο νησί αποτελεί εταιρεία -κολοσσό που βρίσκεται σχεδόν σε όλες τις pub. Βρέθηκε σε γκουρμέ μπακαλο-σούπερμαρκετ των νοτίων προαστίων σε τιμή 1,55 ευρώ.

Ιδανικό της ταίρι είναι ένα κλασσικό b-movie των 80’s σε σκηνοθεσία του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη Lucio Fulci. Πρόκειται για το The New York Ripper aka Il Squartatore di New York, παραγωγής 1982, μάλλον στην πιο δημιουργική περίοδο του δημιουργού, αφού την εποχή εκείνη κυκλοφόρησε πλειάδα ταινιών του με θεματολογία επηρεασμένη από τον κόσμο των ζωντανών νεκρών (ζόμπι). Προφανώς ο Lucio έκανε τότε ένα διάλειμμα για να γυρίσει ένα αστυνομικό θρίλερ για γερά νεύρα, ίσως το φιλμ-κορωνίδα της καριέρας του.



Από την πρώτη σεκάνς η ταινία αιχμαλωτίζει. Μια αμέριμνη όμορφη κοπελίτσα πέφτει θύμα αγνώστου σε ένα ειδεχθές φονικό πάνω σε ένα φέρι. Ήταν τότε που έζησα κι εγώ δεύτερο πανικό, καθώς με το άνοιγμα η -μάλλον κουνημένη- Guinness παρουσίασε τάσεις βίαιης εξόδου. Ευτυχώς η ζημιά ήταν περιορισμένης εκτάσης και η πλειοψηφία των ml είχε μείνει εντός...

Η υπόθεση προχωράει και ο μανιακος σίριαλ κίλερ απειλεί διά τηλεφώνου τα υποψήφια θύματά του με περίεργη φωνή ομοιάζουσα με κραυγή πάπιας και δη του Ντόναλντ Ντακ. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι σκοτώνει πανέμορφες νυμφομανείς γκόμενες, φέρνει στο νου μας τον Φρόιντ και μας οδηγεί σε διάφορες εικασίες ως προς την ψυχοπαθολογία του μανιακού. Στο μεταξύ, η στάθμη της Guinness κατεβαίνει με την πικραδά και το καπνιστό άρωμά της να κυριαρχούν, αφήνοντας την αίσθηση μιας μικρής κτηνωδίας παρόμοιας με αυτήν επί της οθόνης. Κι αυτό γιατί δίνει την εντύπωση ότι μετά από κάθε γουλιά πίνεται γιατί πρέπει απλά να πάει κάτω, βουλιμικά, χωρίς καμία απαίτηση από τον ουρανίσκο.

Στις τελευταίες σκηνές η δραματουργία κωρυφώνεται, ο φονιάς τελικά αποκαλύπτεται και μετά από καμπόσα φρικτά φονικά οι τίτλοι τέλους εμφανίζονται, πολλή ώρα μετά από την τελευταία μου γουλιά, που άφησε στο στόμα αυτήν την ευτελή πικράδα των βρετανικών pub.

Πες τε με ανώμαλο, τυπολάτρη, ρομαντικό, αλλά για μια τέτοια ταινία πάλι την ίδια μπύρα θα επέλεγα...

13 σχόλια:

Brewtus_Tripelius είπε...

Κοίτα πλάκα. Απόψε κατέβασα και εγώ ένα pint Guinness και μάλιστα draught, στο κουλτουρέ Arts Pictureshouse βλέποντας όχι Φούλτσι, αλλά την τελευταία ταινία του Patrice Leconte, Mon meilleur ami (αγγλικά My Best Friend).

Η Guinness κερδίζει σαφώς βαρελίσια, αφού ο κρεμώδης αφρός της θέλει τέχνη. Προσωπικά μου αρέσει, αφού 'γεμίζει' σαν πλήρες γεύμα.

Υ.Γ. Είναι άκρως λογοτεχνική μπύρα, αφού την αναφέρει ο Τζους στον Οδυσσέα του.

CGP είπε...

Μιλώντας γιά Guiness, σας συστήνω, αν δεν to έχετε κάνει ήδη, να πάτε στην Ιρλανδία γιά να απολαύσετε guiness draught απαστερίωτη.

Brewtus_Tripelius είπε...

Aaaa tora malista. Apasterioti Guinness.... ayti tha einai plires geyma!!

Κλείτωρ είπε...

Ξέρετε κάπου που να σερβίρουν σωστά την guinness να πάω κι εγώ; Διότι όταν την πίνεις και δεν αφήνει μουστάκια ο αφρός ε κλαις και την μπύρα και τα λεφτά σου.

Brewtus_Tripelius είπε...

Κλείτωρ, χαίρε. Έτσι ειναι όπως τα λες, η Guinness έχει τον καλύτερο αφρό και ειναι χαρμα ιδέσθαι όταν σερβίρεται σωστά. Μάλιστα στην extra cold, extra smooth μορφή της υπάρχει κολπάκι στο σερβίρισμα που σου διαγράφει ένα τριφύλλι στον αφρό, σήμα κατατεθέν της ιρλανδικής-κέλτικης καταγωγής της. Στην Ελλάδα δεν μπορώ να πω ότι ειδα ποτέ τόσο καλό σερβίρισμα όσο στην UK ή φαντάζομαι στην Ιρλανδία, αλλά θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις τον Ζύθο της Αμφιθέας, τα παιδιά αν μη τί άλλο ξέρουν από μπύρα, και αν θυμάμαι καλά έχουν draught Guinness.

xylokopos είπε...

Για κάποιον περίεργο, μεταφυσικό λόγο, η γκίνες πάει τρελά και με ταινίες επιστημονικής φαντασίας β' διαλογής. ΔΕΝ ταιριάζει καθόλου με γουέστερν, τα οποία συνοδεύονται στάνταρ με λάγκερ και σφηνάκια τζακ στο ενδιάμεσο. Αλλά επειδή η δύναμη των συνειρμών είναι τεράστια, όσοι σπουδάσαμε στους αγγλοσάξονες χαιρόμαστε τη γκίνες με σχεδόν οποιαδήποτε ταινία στο σπίτι.

Ρε χίπηδες, λέω να κάνω ένα αφιέρωμα στις ασιάτικες μπύρες όταν βρω χρόνο, τις έχω πιεί σχεδόν όλες, θα το ανεβάσετε; Χιλιάδες παιδάκια χαμογελούν στον κόσμο, όταν το μπεκρούλιασμα επιβραβεύεται με λογοτεχνικές δάφνες.

Brewtus_Tripelius είπε...

xylokope, πολύ καλή η ιδέα σου και φυσικά θα ανεβάσουμε το αρθρο σου με μεγάλη μας χαρά. Προσωπική αγαπημένη ασιάτισα ειναι η Asahi Black, αλλά ομολογώ ότι δεν εχω πιει πολλές άλλες, οπότε ευκαιρία να τις μάθουμε. Θα χαρούμε πολύ να γράψεις επί του θέματος!

greektrappist είπε...

Κλείτωρ, για δοκίμασε επίσης τo Mike's Irish Pub πίσω από το Ηilton. Μου φαίνεται ότι υπάρχει κι άλλη μια Irish pub στη Γλυφάδα, στο δρόμο που βρίσκεται το Αννα Ντορ.
Ξυλοκόπε θα περιμένουμε ανυπόμονα να μας στείλεις το πόνημά σου για να το ανεβάσουμε!
Κι εμένα η Asahi μου άρεσε περισσότερο από τη Sapporo, η οποία μάλιστα έγραφε ότι ήταν βρετανικής παραγωγής...

Gutenberg είπε...

Εύγε για την παρουσίαση της Γκίνες, η οποία κάποιους εξ ημών μας χόρταινε και μας ξεδιψούσε στα student union όταν τα λεφτά μας δεν έφταναν για φαγητό.

Άκης Καπράνος είπε...

Φίλε, είσαι σπουδαίος.
Θα ήθελα μια μεγάλη λίστα ταινίων και την μπύρα που τους πηγαίνει.
Η Asashi μου φαίνεται κι εμένα κατα πολύ ανώτερη της Sapporo.

greektrappist είπε...

Καλή ιδέα η λίστα, αν και υπάρχει πάντα και το ζήτημα του προσωπικού γούστου. Μπορεί να συνεισφέρει και ο Brewtus που βλέπει περισσότερο ρώσικο και δυτικοευρωπαϊκό κινηματογράφο.
Πάντως λέω να συνδυάσω την Asahi με το Violated Angels του Wakamatsu που κατεβάζω από το μουλάρι (ελπίζω να έχει αγγλικούς υπότιτλους), κυρίως για να "χωνέψω" την οδύνη από τη βίαιη γιαπωνέζικη κουλτούρα...

KitsosMitsos είπε...

Έχοντας ορισμένες υποψίες, αλλά θέλοντας την επίσημη άποψη από τους πρωτομάστορες, καταθέτω την εξής απορία: γιατί μέσα στο κουτάκι βρίσκεται το πλαστικό μπαλάκι;

SofiaX είπε...

Guiness και τα μυαλά στα κάγκελα και χαίρομαι που βρίσκω και άλλους τρελαμένους.

Το τριφύλλι με ιντριγκάρισε! Αξίζει ένα ταξίδι στο Βορρά μόνο και μόνο για να το δεις ζωντανά!

Το μπαλάκι φίλε έχει να κάνει νομίζω με το πως θα συσσωρευτεί και θα μεταφερθεί καλύτερα ο αφρός στο ποτήρι.