Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11

Η εξ ανατολών εισβολή

Στη Γιορτή Μπύρας του ΣΕΦ θα αναφερθούμε εκτενώς άμα τω πέρατι της δημοσκοπήσεως. Μπορούμε όμως να σταθούμε σε μια διαπίστωσή μας, την πιο χρήσιμη ίσως που αποκομίσαμε από αυτό το πανηγύρι: Οι ανατολικές χώρες πυκνώνουν την παρουσία τους στην ελληνική αγορά μπύρας και θέλουν να διεκδικήσουν μερίδιο.

Αν εξαιρέσουσε την Τσεχία, που στη μπύρα θεωρείται ανυπερθέτως δυτική χώρα, είδαμε περίπτερα με ετικέτες ανατολικής προέλευσης: Πολωνία, Ουκρανία, Γεωργία, Ρωσία και άλλες που είτε διέφυγαν της προσοχής μας εκεί είτε μας διαφεύγουν τώρα της μνήμης μας.

Αν είχαμε ακόμη Ψυχρό Πόλεμο, προφανώς δεν θα βρίσκαμε την ευκαιρία να τις δοκιμάσουμε. Όμως φαίνεται ότι η άκομψη πτώση του κομμουνισμού βοήθησε μαζί με το κύμα των οικονομικών μεταναστών να φτάσουν στην Ελλάδα και αρκετά προΐόντα, ως μέρος της κουλτούρας τους.

Απέναντι λοιπόν στα σικάτα βέλγικα αβαεία, τις σταρένιες βαρελίσιες και τις γερμανοτσέχικες ιστορικές pils, έβλεπε κανείς άγνωστα ονόματα, αρκετά από αυτά ακαταλαβίστικα καθότι σε σλάβικες διαλέκτους, πολλά πλαστικά μπουκάλια όπως αυτά των αναψυκτικών και ανθρώπους να συνομιλούν μαζί μας με σπαστά Ελληνικά.

Σε σύντομες κουβεντούλες, αρπάξαμε κάποιες χρήσιμες πληροφορίες και καταλάβαμε ότι οι περισσότερες από αυτές τις ετικέτες κινούνται προς το παρόν στο περιθώριο της ελληνικής αγοράς, στην ουσία μπορεί να τις βρει κανείς στην περιοχή – γκέτο κάθε εθνότητας, σε καταστήματα που φέρνουν διάφορα προϊόντα διατροφής από τις χώρες αυτές.

Κι αν δεν μας πείθουν ότι έχουν μπυροπαράδοση, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να παράγουν και ποιοτικές μπύρες. Είναι από τις γνώσεις που δεν είχαμε γι’ αυτούς γιατί τους είχαν κρυμμένους πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα.

Αφού πήραμε από φόβο τις lager τους, ειδικά αυτές στα πλαστικά μπουκάλια, δοκιμάσαμε κανά-δυο σκούρες, οι οποίες μας άφησαν άριστες εντυπώσεις. Κι ενώ ξέραμε ότι οι porter ήταν κυρίως οι μπύρες των Σκανδιναβών, ανακαλύψαμε ότι και οι Πολωνοί, αλλά και οι Γεωργιανοί έχουν υιοθετήσει κι αυτοί το είδος, και μάλιστα επιτυχώς.

Η πολυπολιτισμική Ελλάδα τυγχάνει να φιλοξενεί λογιών-λογιών μετανάστες, οι οποίοι, όπως κάνουν οι Έλληνες εμιγκρέδες στο εξωτερικό, προσπαθούν κι αυτοί να πάρουν μαζί τους την κουλτούρα και τα προϊόντα τους και να τα προβάλλουν. Εκεί δίνουν τη μάχη με τον καρχαρία της ελεύθερης αγοράς, μια μάχη που στη χώρα μας διεξάγεται χωρίς κανόνες. Θα είναι κρίμα αν τη χάσουν, γιατί κάποιες μπύρες, όπως αυτές που δοκιμάσαμε στο ΣΕΦ, διαθέτουν άκρως ανταγωνιστική ποιότητα.

6 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Απλώς οι περισσότερες αναταλικές δεν είναι άγνωστες γεύσεις. Ολούθε (ρετρό) στο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν πολωνικά, ρώσικα και λοιπά μαγαζάκια που πουλάνε συν τοις άλλοις και αρκετά εδώδιμα αποικιακά (δηλαδή μπύρες εισαγωγής).

Brewtus_Tripelius είπε...

H Zywiec πάντως, πολωνική porter με 9% είναι κορυφαία μπύρα, βάζει κάτω με άνεση μπολικες φίρμες. Και όποιος δνε με πιστεύει, ας κοιτάξει το απίστευτο 94% στο Ratebeer. Φοβερή γεύση, εμφάνιση, αφρός...

greektrappist είπε...

Kitsosmitsos, προσωπικά εχώ δει τελευταία 2-3 ουκρανικές και την αλβανική Tirana σε mainstream καταστήματα. Οι υπόλοιπες ανατολικές, ναι, πωλούνται σε μαγαζάκια που υπάρχουν πρώτα για τα μέλη των μεταναστευσάντων κοινοτήτων, και έπειτα για την υπόλοιπη αγορά, όπως συμβαίνει με την υπέροχη Zywiec που λέει ο Brewtus.
Αν αρχίσω να τις βλέπω κι αυτές σε ράφια αλυσίδων σούπερμαρκετ ή σε μεγάλες κάβες, τότε θα μπορέσω να πω ότι έχουν βγει από το περιθώριο της αγοράς.

KitsosMitsos είπε...

Όντως ισχύει αυτό. Αυτό άλλωστε ανέφερα και εγώ στο προηγούμενο σχόλιο. Μέχρι να γίνει αυτό, θα τις απολαμβάνουμε απερίσπαστα από τα μαγαζάκια αυτά, που σημειωτέον έχουν και έναν αέρα παλιομοδίτικο, κάνοντάς τα ενδιαφέροντα. Μαζί με τις μπύρες έχουν και εισαγόμενα τρόφιμα (λουκάνικα, κρέατα, συνοδευτικά) που μπορούν άνετα να συνδυαστούν με τις μπύρες αυτές. Δοκιμάστε το.

greektrappist είπε...

Σαφώς, ήδη έχουμε επισκεφτεί.
Την επόμενη φορα θα τιμήσουμε και τη σχολή των πολωνικών αλλαντικών που μάλλον είναι πιο γνωστή διεθνώς από αυτή της μπύρας!

Τax είπε...

Και η πολωνική TYSKIE είναι πολύ καλή, σε χορταστική συσκευασία (bottle 0.66L). Και η τσέχικη Kozel (μαύρη) είανι εξαιρετική, με υπέροχη καραμελένια γεύση και ωραίο αφρό.