Στους δρόμους της μπύρας: Μέρος Β’, Μπάμπεργκ

Το σκηνικό γύρω από την πόλη προϊδεάζει, δίχως άλλο. Εχουμε περάσει προ πολλού στα ενδότερα της Βαυαρίας μετά από τρεις αλλαγές τραίνων και βρισκόμαστε στο βόρειο κομμάτι της όπου ξεχωρίζει στο όμορφο τοπίο ο λυκίσκος.

Πράγματι, από το πρώτο βήμα μας στην πόλη όλα συναινούν στο ότι βρισκόμαστε σε ένα αυστηρά μπυροφιλικό (κατά το αυστηρά μονογαμικό) μέρος. Ειδικά μέσα στην παλιά πόλη που προστατεύεται από την UNESCO και γλίτωσε τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όλα είναι μπύρα. Συνεχώς εστιατόρια, αλλά και μπυραρίες. Και όταν μιλάμε για μπύρα στο Μπάμπεργκ, εννοούμε κυρίως την καπνιστή.

Ναι, με πρώτη και καλύτερη τη γνωστή μας Schlenkerla. Το οfficial μαγαζί της μάλιστα μάς άφησε άφωνους. Ενα και μόνο είδος, η μαύρη, που την προμηθεύεσαι με 2,20 ευρώ σε ποτήρι 500 ml από ένα παραθυράκι, όπως στα ελληνικά σουβλατζίδικα της δεκαετίας του ’80. Kάθεσαι σ’ ένα ευρύχωρο κελάρι –καταγώγι με πάρα πολλές αίθουσες και ακολουθείς την ιεροτελεστία.

Είναι 12 το μεσημέρι και πάρα πολύς κόσμος εκεί μέσα, όπως κι εμείς, πίνουμε την καπνιστή μαύρη Schlenkerla ξεροσφύρι, αντί καφέ για παράδειγμα. Κι ενώ νοιώθουμε την αβρότητα που εκπέμπει το μαγαζί, κάνουμε ένα φοβερό λάθος, ερασιτεχνικό, για το οποίο έπρεπε κανονικά να τιμωρηθούμε. Η σερβιτόρα είδε από μακριά ότι ξεχάσαμε να βάλουμε τα ποτήρια πάνω στα σουβέρ και μας επέπληξε στα Γερμανικά. Φαντάζομαι ότι θα είπε «δεν θα σας αφήσω να μου γαμήσετε τα τραπέζια άσχετοι παλιοϊταλοί, μεσόγειοι, τι διάολο είστε». Αυτοί οι βορειοβαυαροί προτεστάντες της Φρανκονίας πρέπει πραγματικά να τρώνε κόλλημα με τα τραπέζια τους, τα οποία φαίνεται να είναι δουλεμένα στο χέρι με λεπτομέρεια. Αν επαναλαμβάναμε το λάθος, πιθανόν να μας είχε συλλάβει η Αστυνομία...

Κι ενώ η πόλη είναι υπερχειλισμένη από Γερμανούς τουρίστες της Κυριακής (ξέρετε στη Γερμανία τα τραίνα είναι παμφθηνα τα Σαββατοκύριακα, όπως σε πολλές άλλες δυτικές χώρες) και οι βόλτες μέσα σ’ αυτήν είναι υπέροχες, έρχεται η ώρα του φαγητού. Το μπυροφαγάδικο που προτιμήσαμε είχε άφθονο κρέας και άφθονη μπύρα. Πήραμε την Κellerbier και αποζημιωθήκαμε, καθώς συνόδευε τέλεια την ποικιλία κρεάτων, που ακολουθούσε πιστά το πρότυπο του γερμανικού μαξιμαλισμού. Μπροστά στη γαβάθα αυτή αισθάνεσαι όπως ο Οβελίξ με το αγριογούρουνο στο χέρι...

Φεύγοντας, είχα καταλάβει πολύ καλά γιατί κάτι πότες Αγγλοι που είχα εντοπίσει στο Ιντερνετ οργάνωναν εκδρομές από τη χώρα τους ειδικά για το Μπάμπεργκ, την πόλη όπου η λέξη κρασί δεν αναγράφεται πουθενά μα πουθενά. Για προσκήνυμα πήγαιναν οι άνθρωποι.

Στο τραίνο του γυρισμού συζητούσαμε μάλιστα γιατί αυτός ο μαλάκας ο Όθωνας και οι συν αυτώ δεν σκέφτηκαν ή δεν κατάφεραν να επιβάλλουν βασιλικώς μέρος της βαυαρικής εθιμοτυπίας στην Ελλάδα. Μια χαρά θα πήγαινε ο οβελίας με καπνιστή μπύρα...