La Guillotine

Ο Φίλος Milton μας έστειλε την άποψη του για την Guillotine. Έχοντας δοκιμάσει την εν λόγω μπύρα σας παραθέτω αυτολεξεί το κείμενο του με μια μόνο παρατήρηση. Αν δοκιμάσεις Milton και δεύτερη στη σειρά θα σε ''χτυπήσει'' για τα καλά στο κεφάλι.

Τύπος (είδος): Tripel – Strong Ale

Αλκοόλ: 8,5%

Ζυθοποιία: Brouwerij Huyghe

Προέλευση: Βέλγιο

Περιεχόμενο: 330 ml

Περιγραφή:

Χρώμα: ξανθιά προς πορτοκαλί, σχεδόν θολή, με τα κομματάκια της μαγιάς να αιωρούνται σχεδόν ακίνητα, σα να βρίσκονται στο διάστημα.

Αφρός: λευκός πλούσιος και πυκνός στην αρχή, που πάντα καλύπτει τη μπύρα με μερικά χιλιοστά.

Άρωμα: βύνη, μέλι, μανταρίνι, μπανάνα, στάχυ.

Γεύση: εσπεριδοειδή (καθόλου ξινά θα ‘λεγα), υποψία άλλων φρούτων όπως αχλάδι, μήλο, λυκίσκος.

Επίγευση: φρούτα και στο τελείωμα λυκίσκος.

Website: www.delirium.be

Δεν επαληθεύει την ονομασία της η “Λαιμητόμος” (La Guillotine) αφού σε προδιαθέτει για μια μπύρα δυναμίτη, που όταν την πιεις θα σου “πάρει το κεφάλι” … ή μια μπύρα αμαρτία τόσο δυνατή που σε στέλνει στη λαιμητόμο … ή μια μπύρα επανάσταση, δυναμική, που αν σε πιάσουν να την πίνεις θα καταλήξεις σε αποκεφαλισμό.

Στην πραγματικότητα όμως είναι μια συνηθισμένη triple fermentation μπύρα, με όλα τα προνόμια της Βελγικής σχολής … μια αρκετά καλή μπύρα που σας προτείνω να την δοκιμάσετε όλοι, αλλά δύσκολα μπορεί να πάρει πάνω από 7 βαθμούς αξιολόγησης.

Με το που την ανοίγεις σε εντυπωσιάζει το πολύπλοκο αλλά όχι πολύ δυνατό άρωμά της … ενώ όταν την πίνεις μαζί με τα φρούτα είναι εμφανής ο λυκίσκος σε γεύση και επίγευση και έχεις την αίσθηση ότι μια ελαφριά πικράδα προσπαθεί να καλύψει κάτι αμυδρά γλυκό … ενώ το 8,5% αλκοόλ κάνει αισθητή την παρουσία του.

Συνοδεύεται από εκλεκτούς ξηρούς καρπούς ή πίνεται μόνη της … δεν πάει με φαγητό. Στους 8 με 10°C είναι ιδανική.

Milton Βαθμολογία στο Είδος: 6,8 (είναι η βαθμολογία που της δίνω με κλίμακα από το 1 έως το 10 σε σχέση με ίδιου τύπου μπύρες – φυσικά είναι υποκειμενική).

Milton Βαθμολογία στο Είδος:

ΕΜΦΑΝΙΣΗ (5): 4/5

ΑΡΩΜΑ (15): 10/15

ΓΕΥΣΗ (50): 34/50

ΕΠΙΓΕΥΣΗ (25): 15/25

ΑΙΣΘΗΣΗ / ΠΙΟΜΑ (5): 5/5

ΤΕΛΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ = 3,4

(είναι η βαθμολογία που της δίνω με άριστα το 5 και κλίμακα επί της 100 σε σχέση με ίδιου τύπου μπύρες – φυσικά είναι υποκειμενική.

ΤΥΠΟΣ = (Εμφάνιση+Άρωμα+Γεύση+Επίγευση+Αίσθηση) : 20 = Τελικός Βαθμός).

Zeos Black Mak: Το καμάρι του Ελληνισμού

Oμολογώ ότι η περιπέτεια της ZEOS Black Mak ξεκινάει από το κατάστημα που την αγοράζει κανείς. Γιατί όταν δίνεις 2,60 (!) στο Beer Factory για ελληνική μπύρα, περιμένεις να δεις λιγότερη πατριδοκαπηλία και περισσότερο gourmet παρουσιαστικό με βαρύγδουπες δηλώσεις περί μικροζυθοποιών ή άλλων αστικών προδιαγραφών.

Παρακάμπτω την ελληνική σημαία που δεσπόζει στην ετικέτα και στεκόμαι στο «ΟΠΑ» που αναγράφεται στο καπάκι. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι τα αρχικά της εταιρείας, ωστόσο γρήγορα κατάλαβα ότι πρόκειται για το γνωστό ελληνικότατο επιφώνημα, που παραπέμπει λίγο σε Ζορμπά, συρτάκι ή κάτι παρεμφερές.

Δεν άργησα να διασταυρώσω ότι αυτό το πάντρεμα λεβεντιάς και μπύρας έχει ομογενειακή προέλευση. Προτείνω λοιπόν στην επόμενη μπύρα να μπει ο γνωστός σάτυρος σε στύση και η φράση greek kamaki, που αποτελούν και αυτό αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής εξαγόμενης κουλτούρας. Το φλορέ τουριστικό σύνθημα «Explore your senses in Greece» του Άρη του Σπηλιωτόπουλου είναι πασέ και δεν ταιριάζει στην μπύρα μας.

Ας πάμε όμως στην ουσία, στο περιεχόμενο της φιάλης. Μαύρη -στην περιγραφή της αναφέρεται ως «black», λέξη που με δυσκολία συναντάμε ως επίθετο για μπύρα ακόμη και στον αγγλοσαξωνικό κόσμο-, σχετικά δυνατή, αλλά όχι weiss, όπως γράφει σωστά ο φίλος Μilton στο all4beer.

Ωστόσο, εγώ δεν θα την κατέτασσα στις schwartz γιατί αυτό που κυριαρχεί είναι το καπνιστό άρωμα. Μπορεί η μυρωδιά να είναι μια σκάλα χαμηλότερη από τη Schlenkerla, και πάλι όμως είναι δυνατή.

Δεν είναι βαρετή μπύρα, ούτε και αδιάφορη. Κατεβαίνει σιγά αλλά σταθερά, πίνεται με παρέα και αφήνει συμπαθητικό τελείωμα. Το περιεχόμενο μοιάζει σίγουρα πιο ισορροπημένο από το περίβλημα.

Βεβαίως στους χαλεπούς καιρούς της οικονομικής κρίσης προτιμώ να διαθέσω τα 2,60 μου αλλού. (Την πολύ καλή Ρεθυμνιακή λ.χ. τη βρίσκεις φτηνότερη ακόμη και στους γκουρμέ απατεώνες του Κολωνακίου).

Επιπλέον, είναι λίγο δύσκολο να αντιπαρέλθω αυτό που γράφει πολύ κομψά ο Milton ότι «του θυμίζει Ελληνικό Στρατό».

Από την άλλη η υποσημείωση της εταιρείας που αναφέρει πάνω - κάτω ότι "εμείς φτιάχνουμε τη δική μας συνταγή και δεν μιμούμαστε τους ξένους" με βρίσκει σύμφωνο. Δεν υπάρχει λόγος να αντιγράφουμε τους Δυτικούς, ας δοκιμάσουμε τι βγάζει το δικό μας καζάνι, δεν είναι κακό.

Εν τέλει, εγώ θα έλεγα ότι αυτό το συμπαθητικό περιεχόμενο θα μπορούσε να γίνει η μπύρα του λαού. Ωστόσο, με αυτό το περιτύλιγμα μπορεί να γίνει μόνο η μπύρα του ΛΑΟΣ.

Σημείωση: Πέταξα κατά λάθος το μεταμοντέρνο μπουκάλι της ΖΕΟS, οπότε δεν παίζει φωτογραφία. Για τη φώτο, αλλά και την άποψη του συντρόφου Milton και της παρέας του μπορείτε να κλικάρετε εδώ.

Έξι μπίρες την ημέρα κάνουν καλό στην καρδιά!

Το ότι η μπύρα κάνει καλό το ξέρουμε χρόνια, όπως φαίνεται όμως πλέον υπάρχουν και στοιχεία που το αποδεικνύουν. Διάβαστε μέσω του link από τα NEΑ On-line σήμερα....http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4546969&ct=2

Η ελληνική μπύρα επιστρατεύει τα μεγάλα μέσα

Δεν φτάνει μόνο να έχεις καλή μπύρα, χρειάζεσαι και το κατάλληλο μάρκετινγκ.
Η ΖΕΟΣ χρησιμοποιεί ένα πυρηνικό όπλο του μπυρομάρκετινγκ, εγκαινιάζοντας μία νέα εποχή.
Αφήστε τα φλωρογαλλικά, τους μοναχούς και όλα τα φιλοαστικά τρικ που σας σερβίρουν οι Βέλγοι και επιστρέψτε στις ρίζες σας...

http://www.youtube.com/watch?v=9KPrx0Mhgpw

Αγνοί και αφιλόκερδοι τραπιστές

Για όσους από εμάς φανταζόμαστε τον εαυτό μας σε ένα μοναστήρι καθολικών στο Βέλγιο, δίπλα σε καζάνι μπύρας που φροντίζει στωικά κάποιος καραφλός μοναχός με καφέ στολή, υπάρχει ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Reuters.

Μαθαίνουμε ότι τα κέρδη των τραπιστών πηγαίνουν σε αγαθοεργίες -οπότε εμείς οι μπυρόφιλοι όσο περισσότερο πίνουμε, τόσο πιο χρήσιμοι είμαστε για το κοινωνικό σύνολο-, για το σκοτεινό μέλλον της τραπιστικής μπύρας, που γερνάει μαζί με τους γέρους μοναχούς, αλλά και για τις προοπτικές του outsourcing της μοναστηριακής μπύρας στην Αφρική -ετοιμαστείτε για μπυροσαφάρι στην Κένυα.
Όλα καλά λοιπόν. Ο καπιταλισμός δεν έχει απλώσει τα βρώμικα χέρια του πάνω στις αγαπημένες μας μπύρες...
Βεβαίως ο συντάκτης δεν αποφεύγει το ολίσθημα, κάνοντας λάθος στο μέτρημα των τραπιστών. Θα τον συμβούλευα να μπει στο Greeks for Beer για να δει τα αποτελέσματα της σχετικής δημοσκόπησης.
http://www.reuters.com/article/lifestyleMolt/idUSTRE59J01L20091020?pageNumber=1&virtualBrandChannel=11604