Zeos Black Mak: Το καμάρι του Ελληνισμού

Oμολογώ ότι η περιπέτεια της ZEOS Black Mak ξεκινάει από το κατάστημα που την αγοράζει κανείς. Γιατί όταν δίνεις 2,60 (!) στο Beer Factory για ελληνική μπύρα, περιμένεις να δεις λιγότερη πατριδοκαπηλία και περισσότερο gourmet παρουσιαστικό με βαρύγδουπες δηλώσεις περί μικροζυθοποιών ή άλλων αστικών προδιαγραφών.

Παρακάμπτω την ελληνική σημαία που δεσπόζει στην ετικέτα και στεκόμαι στο «ΟΠΑ» που αναγράφεται στο καπάκι. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι τα αρχικά της εταιρείας, ωστόσο γρήγορα κατάλαβα ότι πρόκειται για το γνωστό ελληνικότατο επιφώνημα, που παραπέμπει λίγο σε Ζορμπά, συρτάκι ή κάτι παρεμφερές.

Δεν άργησα να διασταυρώσω ότι αυτό το πάντρεμα λεβεντιάς και μπύρας έχει ομογενειακή προέλευση. Προτείνω λοιπόν στην επόμενη μπύρα να μπει ο γνωστός σάτυρος σε στύση και η φράση greek kamaki, που αποτελούν και αυτό αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής εξαγόμενης κουλτούρας. Το φλορέ τουριστικό σύνθημα «Explore your senses in Greece» του Άρη του Σπηλιωτόπουλου είναι πασέ και δεν ταιριάζει στην μπύρα μας.

Ας πάμε όμως στην ουσία, στο περιεχόμενο της φιάλης. Μαύρη -στην περιγραφή της αναφέρεται ως «black», λέξη που με δυσκολία συναντάμε ως επίθετο για μπύρα ακόμη και στον αγγλοσαξωνικό κόσμο-, σχετικά δυνατή, αλλά όχι weiss, όπως γράφει σωστά ο φίλος Μilton στο all4beer.

Ωστόσο, εγώ δεν θα την κατέτασσα στις schwartz γιατί αυτό που κυριαρχεί είναι το καπνιστό άρωμα. Μπορεί η μυρωδιά να είναι μια σκάλα χαμηλότερη από τη Schlenkerla, και πάλι όμως είναι δυνατή.

Δεν είναι βαρετή μπύρα, ούτε και αδιάφορη. Κατεβαίνει σιγά αλλά σταθερά, πίνεται με παρέα και αφήνει συμπαθητικό τελείωμα. Το περιεχόμενο μοιάζει σίγουρα πιο ισορροπημένο από το περίβλημα.

Βεβαίως στους χαλεπούς καιρούς της οικονομικής κρίσης προτιμώ να διαθέσω τα 2,60 μου αλλού. (Την πολύ καλή Ρεθυμνιακή λ.χ. τη βρίσκεις φτηνότερη ακόμη και στους γκουρμέ απατεώνες του Κολωνακίου).

Επιπλέον, είναι λίγο δύσκολο να αντιπαρέλθω αυτό που γράφει πολύ κομψά ο Milton ότι «του θυμίζει Ελληνικό Στρατό».

Από την άλλη η υποσημείωση της εταιρείας που αναφέρει πάνω - κάτω ότι "εμείς φτιάχνουμε τη δική μας συνταγή και δεν μιμούμαστε τους ξένους" με βρίσκει σύμφωνο. Δεν υπάρχει λόγος να αντιγράφουμε τους Δυτικούς, ας δοκιμάσουμε τι βγάζει το δικό μας καζάνι, δεν είναι κακό.

Εν τέλει, εγώ θα έλεγα ότι αυτό το συμπαθητικό περιεχόμενο θα μπορούσε να γίνει η μπύρα του λαού. Ωστόσο, με αυτό το περιτύλιγμα μπορεί να γίνει μόνο η μπύρα του ΛΑΟΣ.

Σημείωση: Πέταξα κατά λάθος το μεταμοντέρνο μπουκάλι της ΖΕΟS, οπότε δεν παίζει φωτογραφία. Για τη φώτο, αλλά και την άποψη του συντρόφου Milton και της παρέας του μπορείτε να κλικάρετε εδώ.