Barbar

Ποιός είπε ότι η βαρβαρότητα δεν συνάδει με την λεπτότητα;

Ιδού μια από τις αγαπημένες μου μπύρες, της οποίας η ονομασία δικαιολογείται μεν ιστορικά, αντιφάσκει δε με την γευστική της πεμπτουσία. Η Barbar είναι μελόμπυρα, δηλαδή μπύρα με μέλι, είναι αρκετά δυνατή (8 % αλκοόλ που κάνει αισθητή την παρουσία του) και ανήκει -καταχρηστικά, καθώς είναι sui generis μπύρα- στις strong ales. Ο συνδυασμός μπύρας με μέλι είναι αρχαίος και γοητευτικός. Το χρώμα της Barbar είναι μεστό και δεμένο, η γεύση της απαλή, μελιού βεβαίως, πράσινου μήλου, κανέλας και αγριοστάφυλου.

Παράγεται σε δύο τύπους: ξανθιά και μαύρη. Προτιμούμε την δεύτερη, αν και το μέλι κάνει -κατά την εκτίμησή μας- πιο έντονη την παρουσία του στην πρώτη.

Η Barbar ξεδιψά και αποπλανά με έναν ιδιαίτερα ύπουλο τρόπο λόγω της μελένιας της γεύσης. Αρκεί να σας πώ ότι συνόδευσε αρκετές δύσκολες ώρες μελέτης (τα βιβλία στην φωτό δεν είναι τυχαία) δημιουργώντας μια έντονη αίσθηση ευφορίας χωρίς να ζαλίζει ή να επηρεάζει την δυνατότητα συγκέντρωσης.

Στην φωτογραφία μας βλέπετε και το ποτήρι της -από τα ιδιαίτερα της συλλογής μας-, βαρβαρικού ρυθμού, από γυαλί τύπου 'αμμοβολής', το οποίο προσφέρεται για σκληρή χρήση.

Μακάρι να εισαχθεί και στην Ελλάδα...

Η Μπύρα των Καταραμένων

Όπως θα γνωρίζουν οι τακτικοί μας επισκέπτες, έχουμε μια ιδιαίτερη προτίμηση για τις μπύρες με διαβολικά-σατανικά ονόματα και -βεβαίως!- ποιοτικά χαρακτηριστικά. Χθες το βράδυ λοιπόν, απόλαυσα μια πραγματικά σατανική μπύρα, γνωστή και ως 'η μπύρα των καταραμένων' (βλ. φωτό).

Είναι καναδική, ονομάζεται Maudite και παράγεται από μια μάλλον εξεζητημένη μονάδα παραγωγής στο Κεμπέκ. Maudite σημαίνει 'ο καταραμένος', μιας και η μπύρα αυτή πήρε το όνομά της από έναν θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο μια ομάδα αποίκων πούλησαν την ψυχή τους στον διάβολο προκειμένου να επιστρέψουν τα Χριστούγεννα στο σπίτι τους- ο διάβολος τούς μετέφερε στον αέρα μέσα σε μια πιρόγα (η οποία εικονίζεται στην ζοφερή ετικέτα που φέρει το μπουκάλι) αλλά εκείνοι έχασαν την ψυχή τους...

Η περιεκτικότητα σε αλκοόλ της Maudite είναι 8 %, η γεύση της απίστευτα απαλή, βελούδινη και τολμώ να πω πορώδης, ενώ το χρώμα της είναι βαθυκόκκινο ρουμπινιού. Η ετικέτα στο πίσω μέρος δηλώνει ξεκάθαρα πως απαιτείται goblet, δηλαδή δισκοπότηρο, αφού πρόκειται για μπύρα επαναζύμωσης στο μπουκάλι κατά τα πρότυπα των βέλγικων τραπιστικών.

Να λοιπόν που μια μπύρα από τον μακρινό Καναδά στάθηκε επάξια δίπλα σε μια St Bernardus Tripel που επίσης άνοιξα, ίσως μάλιστα και να την ξεπέρασε- με δυό λόγια, πρόκειται για μια εξαιρετική μπύρα που συνδυάζει ποιότητα με στοιχεία cult.


Εμφιαλώνεται σε μικρά μπουκάλια 341ml, σε μεγάλα 750ml και συνοδεύεται από ένα απίστευτο ποτήρι διακοσμημένο με έναν καθόλα απειλητικό φτερωτό διάβολο. H Maudite δεν εισάγεται στην Ελλάδα. Ελπίζουμε κάποιοι εισαγωγείς να μας διαβάζουν...

Υ.Γ. Η Maudite στο Ratebeer.com έχει χτυπήσει ένα εντυπωσιακό 96% θετικών και εγκωμιαστικών σχολίων. Τέτοια ποσοστά λίγες μπύρες βλέπουν. Είπαμε, εμείς εδώ στο Greeks_for_Beer ανακαλύπτουμε και δοκιμάζουμε για σας μόνο την creme de la creme...

Μπύρα στην Άμμο

Δεύτερη μέρα του Γενάρη, εκδρομή στην θάλασσα και μπυρίτσες στην αμμουδιά. Στην φωτό διακρίνεται μια Corsendonk Christmas 33cl και μια La Trappe Quadrupel. Ο χειμερινός ήλιος έχει μια ιδιαίτερη γοητεία και σας βεβαιώνω ότι λίγα πράγματα νοστιμίζουν μια χειμερινή βόλτα στην παραλία όσο μια καλή μπυρίτσα (ή δύο). Ο μπυρόφιλος εκτιμά αυτές τις μικρές ηδονικές στιγμές και ξέρει να απολαμβάνει το πάθος του παντού και πάντοτε, όχι μόνον κατ'οικον ή σε μπυραρίες.

Σας προτείνω λοιπόν να συνδυάσετε μια (ρομαντική) παραθαλάσσια βόλτα με το αγαπημένο σας χόμπυ: την μπύρα.

Ο Δεκάλογος μιας καλής μπυραρίας

Ιδού ο δεκάλογος του απαιτητικού πελάτη - θαμώνα:

1. Δεν σερβίρεις ποτέ μια μπύρα σε διαφορετικό ποτήρι από το δικό της. Αν δεν έχεις το ποτήρι, μην τη σερβίρεις
2. Τα μπουκάλια σερβίρονται πάντα στη σωστή θερμοκρασία, ανάλογα με το είδος της μπύρας
3. O κατάλογος δεν έχει τυπογραφικά λάθη και οι μπύρες είναι ταξινομημένες ορθά ανά κατηγορία
4. Ανανεώνεις συχνά την κάβα σου και σημειώνεις τις αλλαγές στον κατάλογό σου
5. Τα ονόματα των ετικετών προφέρονται από το σερβιτόρο πάντα σωστά και όχι κατά το δοκούν
6. Το ντεκόρ θα πρέπει να θυμίζει όσο γίνεται γερμανικό ή δυτικοευρωπαϊκό στιλ
7. Δεν επιχειρείς να παραπλανήσεις τον πελάτη με συμβουλές για δήθεν καλές μπύρες και δεν ξανοίγεσαι πολύ, γιατί υπάρχει η περίπτωση να ξέρει καλύτερα από σένα
8. Φροντίζεις να έχεις καποια ποτήρια στοκ, σε περίπτωση που ζητηθούν από κάποιον καλό πελάτη
9. Φροντίζεις να έχεις αρκετές βαρελίσιες μπύρες, όχι μόνο weiss, αλλά και βέλγικες
10. Δεν έχεις Heineken και, αν σου ζητηθεί, λες στον πελάτη να πάει καλύτερα σε καμιά καφετέρια ή περίπτερο...

Saint Landelin: Μια λιτή επιλογή από τη Γαλλία

Λένε ότι o Αγιος Landelin είχε ανακαλύψει κάποτε στη Βόρεια Γαλλία μια πηγή. Στο αυτό σημείο έχτισαν και οι μοναχοί του ομώνυμου μοναστηριού το ζυθοποιείο τους.
Κυκλοφορεί σε δύο εκδόσεις, ξανθιά και κοκκινωπή ambre. Στην Ελλάδα την έχουμε δει σε μικρά μπουκαλάκια των 250 ml, αλλά στη Γαλλία μπορεί να τη βρει καποιος σε 750άρια μπουκάλια αλλά ακόμα και -άκουσον άκουσον- σε κουτάκια. Προέρχεται από την ίδια εταιρεία (Les Brasseurs des Gayants) που βγάζει και τις γνωστές στην Ελλάδα Biere du Demon και Biere du Desert, οι οποίες πέρα από το όνομά τους δεν φέρουν κανένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό. To ίδιο και η ομόσταβλή τους La Divine που δοκιμάσαμε στο Παρίσι.
Η ξανθιά μάλλον περνάει απαρατήρητη, όμως η κόκκινη με την πιο γεμάτη και καραμελώδη γεύση προσφέρεται όταν δεν θέλουμε να πιούμε πολύ, να πάρουμε δηλαδή μόνο μια μυρωδιά μπύρας, αφού το άρωμά είναι και το ατού της.
To 35% για την ξανθιά και το πάνω από 50% για την ambre στο ratebeer συμφωνούν με την εκτίμηση του Greeks for Beer.

Ενας άλλος Michael Jackson

Οχι δεν είναι ο διάσημος λευκόμαυρος ποπ τραγουδιστής. Στο βασίλειο της μπύρας ομως έχει την ίδια φήμη. Κι αυτό γιατί θεωρείται το μεγαλύτερο όνομα της ζυθογνωσίας, καθώς αποδεικνύεται πολυγραφότατος όσον αφορά τα περί μπύρας. Μερικά από τα βιβλία του είναι τα Ultimate Beer, The Great Beer Guide, The Great Βeers of Belgium, Beer Companion, New World Guide to Beer κ.ά.

Το εύρος της καταγραφής και της κριτικής ετικετών είναι τεράστιο. Ταξιδεύει παντού στον κόσμο, αλλά φυσικά οι αγορές του Βελγίου και των ΗΠΑ συγκεντρώνουν περισσότερο την προσοχή του. Κατά το ratebeer, πάντως, ο Αγγλος πολλές φορές αποφεύγει να δει τις μπύρες που αναφέρει με κριτική ματιά περιοριζόμενος σε ωραίες περιγραφές... Παρόλαυτα αυτά έχει δώσει αρκετές διαλέξεις ανα τον κόσμο με θέμα τη μπύρα και το ουίσκι.

Το Greeks for Beer πιστεύει ότι οι αυθεντίες προσδίδουν αίγλη στο αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται, αλλά ως προς τη μπύρα εμπιστεύεται μόνο τον ουρανίσκο του και κανέναν άλλο, και δη Βρετανό...

H εκδίκηση των σκύλων

Τα δύο παρακάτω περιστατικά συνέβησαν το τελευταίο δεκαήμερο:

Ενας Γερμανός, στην προσπάθειά του να βρει χρήματα για να αγοράσει μπύρα, πήρε το σκύλο της εξάχρονης προγονής του δήθεν για μια... βολτίτσα. Η μικρή όμως δεν ξαναείδε τον τετράποδο φίλο της,
αφού ο μπυρόβιος πατριός της τον πούλησε σε ένα μπαρ για να πιει μπύρα αξίας 40 ευρώ...

Η εκδίκηση των σκύλων δεν άργησε όμως να φτάσει. Ενας Αμερικανός στο Ορλάντο της Φλόριδας, αφού εισήλθε σε μαγαζί με αλκοολούχα ποτά με τη μέθοδο του ριφιφί, προσπάθησε να σπάσει με τσεκούρι το ψυγείο για να «βάλει χέρι» στις πολυπόθητες μπύρες. Τότε ο ιδιοκτήτης που μένει ακριβώς από πάνω, αφού άκουσε το θόρυβο, ειδοποίησε την Αστυνομία και ο μπυρόφιλος διαρρήκτης προσπάθησε να τρέξει για να ξεφύγει. Για κακή του τύχη όμως ένας αστυνομικός σκύλος τον πρόφτασε και τον δάγκωσε με αποτέλεσμα να τον ακινητοποιήσει. Ετσι, πέρα από την κατηγορία της κλοπής, έπρεπε να νοσηλευτεί και στο νοσοκομείο για τη δαγκωματιά του σκύλου...

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αμφότεροι οι πρωταγωνιστές δήλωσαν ότι δεν είναι αλκοολικοί, αλλά εθισμένοι στην μπύρα.

Το Greeks for Beer θέλει να εκφράσει τη συμπάθειά του για τους δύο συνανθρώπους μας, που παρόλη την ανηθικότητα και την παραβατικότητά τους, διέπονται από την αγνη ανιδιοτέλεια της επιθυμίας τους για μπύρα, την οποία οι δύστυχοι δεν έχουν τα οικονομικά μέσα να γευτούν. Ζητάμε λοιπόν την επιείκια των Αρχών μπροστά σ’ αυτήν την αφελή, τιποτένια αδυναμία τους και αρχίζουμε συντονισμένες προσπάθειες ώστε να πάρει σάρκα και οστά η ίδρυση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Το Χαμόγελο του Μπυρόβιου».

Φεστιβάλ βέλγικης μπύρας

Το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί στο St. Niklaas στο βορειοανατολικό Βέλγιο, to Zythos Bier Festival. Θα συμμετέχουν 60 ζυθοποιία με 200 περίπου ετικέτες, ενώ θα δώσουν το "παρών" και όλα τα τραπιστικά μοναστήρια.
Το St. Niklaas, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν είναι κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο με ζωή, αλλά με το τρένο είναι κοντά το Antwerp, που είναι μεγάλη πόλη και σίγουρα θα έχει επάρκεια σε καταλύματα. Ακόμα και το Αμστερνταμ ή οι Βρυξέλλες δεν είναι πάνω από 2 ώρες.
Η είσοδος είναι ένα ευρώ, ενώ η τιμή της μπύρας -που ελπίζουμε ότι θα υπάρχει άφθονη και σε βαρέλι- είναι 1 ευρώ τα 150 ml.
Οι διοργανωτές διατείνονται ότι είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ μπύρας στο Βέλγιο, αλλά αυτό θα φανεί μόνο στην πράξη...
Οι δύο συντάκτες του Greeks for Beer ήδη εργάζονται πυρετωδώς, αρχικά για να εξασφαλίσουν άδειες για τις συγκεκριμένες ημερομηνίες και έπειτα για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες μετάβασης και διαμονής.

Witbier: Οι σταρένιες λευκές του Βελγίου

Wit σημαίνει σιτάρι που αποτελεί και το βασικό συστατικό του είδους αυτού αφού η περιεκτικότητά του σε σταρένιο μάλτο ανέρχεται περίπου στο 25%-45%.
Oι λευκές βέλγικες ήταν κατά το 18ο -19ο αιώνα το κυρίαρχο είδος στην περιοχή των Βρυξελλών.
Το γεγονός ότι είναι κατά κανόνα φρουτώδεις με μια μικρή δόση λεμονιού, φλούδα πορτοκαλιού και πρόσμειξη μπαχαρικών, τις κάνει να ξεχωρίζουν από τις γερμανικές weisbier που διαφοροποιούνται στα συστατικά, τα οποία πλαισιώνουν το σιτάρι.
Στην Ελλάδα οι δύο εισαγόμενες witbier είναι η Hoegaarden και η Brugs (αυτή την έχουμε βρει μόνο σε συγκεκριμένη μπυραρία). Αλλες γνωστές witbier που δεν υπάρχουν στην αγορά μας είναι οι Witekerke, η Joseph (την έχει παρουσιάσει ο Βrewtus σε προηγούμενο post), η Steendonck, η Blanche de Namur, η Blanche de Bruxelles, η Blanche De Chambly και η Detergems.

Παρουσίαση: Pannepot, η μπύρα των ψαράδων

Στην 25η θέση παγκοσμίως, σύμφωνα με το ratebeer, και 5η καλύτερη βέλγικη είναι η Pannepot με περιεκτικότητα 10% σε αλκοόλ. Προέρχεται από ένα παραλιακό ψαροχώρι κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία, το De Panne.

Με κρεμώδη, καφετί αφρό και σκουρόχρωμη εμφάνιση και επαναζύμωση στο μπουκάλι αφήνει την αίσθηση μαγιάς και μπαχαρικών, όπως το κολίανδρο και η γλυκόριζα. Επιπλέον, η ποικιλιά και η πολυπλοκότητα των συστατικών της συμπληρώνεται με την ανάμειξη της ζάχαρης και των φρούτων. Κυκλοφορεί σε 33άρια και 75άρια μπουκάλια.

Πηγή: Belgian beer board - http://www.belgianbeerboard.be/

Οι σαμπανόμπυρες

Μπορεί η Πρωτοχρονιά να ήλθε και το θέμα να έχει καταντήσει ανεπίκαιρο, αλλά φανταζόμαστε ότι όλο και κάποια ευκαρία για να γιορτάσει κάποιος θα βρεθεί. Ειδικά οι μπυρόφιλοι έχουν την ευκαιρία να συνδυάσουν το τερπνον μετά του εορταστικού.
Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις πιο γνωστές σαμπανόμπυρες:





Deus: Με 10% αλκοόλ σε μπουκάλι αλά Dom Perignon παρασκευάζεται από
την ίδια εταιρεία των Kwak και Karmeliet. Πετυχημένη σίγουρα ως υβρίδιο
και κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά. Συμφέρουσα η συσκευασία
με τη σαμπανιέρα και τα σαμπανοπότηρα, αν μπορεί να τη βρει κάποιος.








Malheur: Κι αυτή υπάρχει στην ελληνική αγορά. Αρκετά ποιοτική και
περισσότερο μπύρα απ' ό,τι σαμπάνια. Υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ .
Ειδικά η Malheur Biere Brut (Reserve) που έχουμε δοκιμάσει αφήνει όμορφη
και όχι βαριά φρουτώδη γεύση. Εξαιρετικό και το ποτήρι της.







Saison Dupont: Πολύ γνωστή στο κοινό του Βελγίου και όχι μόνο.
Μερακλίδικη, ισσορροπημένη και φρουτώδης τόσο ώστε να αφήνει
ένα πολύ όμορφο τελείωμα. Δυστυχώς δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα.




Krait Prestige: Ακούγεται περιέργη ως πείραμα. Πρόκειται για
lager σαμπάνια βρετανικής προέλευσης που έχει πάρει
το όνομά της από ένα ινδιάνικο φίδι.
Το δεύτερο συνθετικό, Prestige ίσως να σώζει την κατάσταση,
αφού δηλώνει τη συνεργασία με βέλγικη ζυθoποιία
που αναλαμβάνει τη ζύμωσή και τη φύλαξή της.