Mας αρέσει το θείο ποτό, ναι. Το δηλώνουμε σε κάθε ευκαιρία.
Ποια είναι όμως η θέση του μέσα στη βιομηχανία των Χριστουγέννων, σ' αυτό το υπέροχο σκηνικό "αγάπης" και ευκαιριακής αρπαχτής;
Όπως ο κάθε παραγωγός ή πωλητής προσπαθεί να δώσει ώθηση στο προϊόν του - τα εμπορικά κέντρα ντύνουν Αϊ Βασίληδες για να προσελκύσουν τα παιδάκια στον καταναλωτισμό, τα ζαχαροπλαστεία σταματάνε τα γαλακτομπούρεκα και φτιάχνουν μελομακάρονα και κουραμπίεδες, τα σεξομάγαζα πουλάνε γυναικείες άκρως αποκαλυπτικές στολές Santa Claus με κόκκινο σκούφο κ.ο.κ.- έτσι και οι ζυθοποιοί δίνουν το δικό τους "παρών" σ' αυτό το κερδοφόρο πανηγύρι που έχει στόχο το -επαπειλούμενο από τον Παπακωνσταντίνου- δώρο μας.
Φτάνει να βάλουν έναν χοντρό Αγιο Νικόλαο με γενειάδα, να ντύσουν την ετικέτα με πιασάρικες λέξεις όπως Noel ή seasonal και να ρίξουν λίγο αλκοόλ παραπάνω γιατί, ως γνωστόν, τα Χριστούγεννα έχει ψοφόκρυο στο δυτικό κόσμο.
Το αποτέλεσμα φυσικά δεν είναι ανάλογο των προσδοκιών γιατί λίγοι είναι οι ζυθοποιοί που δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην αγορά των Χριστουγέννων, η οποία είναι ως επί το πλείστον επιφανειακή, στερείται σοβαρής έρευνας από τον καταναλωτή και στηρίζεται στο ανούσιο εφέ.
Πίνοντας την καφέ χριστουγεννιάτικη Fischer (όχι το πράσινο σκουπίδι του Κηφισού), προς στιγμήν ήμουν έτοιμος να γράψω μία εξαίρεση και να πω ότι μία μετριότατη μπύρα έβγαλε μία καλή χριστουγεννιάτικη. Δυστυχώς όμως μετά τα πρώτα 150-200 ml διαπίστωσα ότι η πολλή ζάχαρη είναι ωραία μόνο στις πρώτες γουλιές. Όσο κατεβαίνει, βαραίνει στο λαιμό.
Για τη χριστουγεννιάτικη Πειραϊκή δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε πολύ. Ελαφριά, μεσογειακή, άνευρη και χωρίς λόγο ύπαρξης, όταν οι υπόλοιπες ετικέτες της εταιρείας κινούνται άνω του μετρίου, έχουν κερδίσει καμπόσο respect ρε παιδί μου.
Aς μείνω λοιπόν στην Βush Noel από το Διαδίκτυο, την οποία βάζω στο ποτηράκι tester που παρήγγειλα από το ebay. Κι αυτή πάλι, θέλει συζήτηση εάν είναι καλύτερη από την ομόσταβλή της 12άρα.
Για αυτά τα Χριστούγεννα, προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα σε όλους, αντί για χριστουγεννιάτικες μπύρες, αγορά μπυρο-ομολόγων με εξασφαλισμένη απόδοση τον Φλεβάρη που τα ταξίδια είναι φτηνότερα και η εποχή τραβάει ακόμη πολλούς βαθμούς αλκοόλ. Έχουν άλλωστε αξιολογηθεί με ΑΑΑ+ από τους Μoody's, τους Goody's και όλο το κακό συναπάντημα.
Φτάνει να βάλουν έναν χοντρό Αγιο Νικόλαο με γενειάδα, να ντύσουν την ετικέτα με πιασάρικες λέξεις όπως Noel ή seasonal και να ρίξουν λίγο αλκοόλ παραπάνω γιατί, ως γνωστόν, τα Χριστούγεννα έχει ψοφόκρυο στο δυτικό κόσμο.
Το αποτέλεσμα φυσικά δεν είναι ανάλογο των προσδοκιών γιατί λίγοι είναι οι ζυθοποιοί που δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην αγορά των Χριστουγέννων, η οποία είναι ως επί το πλείστον επιφανειακή, στερείται σοβαρής έρευνας από τον καταναλωτή και στηρίζεται στο ανούσιο εφέ.
Πίνοντας την καφέ χριστουγεννιάτικη Fischer (όχι το πράσινο σκουπίδι του Κηφισού), προς στιγμήν ήμουν έτοιμος να γράψω μία εξαίρεση και να πω ότι μία μετριότατη μπύρα έβγαλε μία καλή χριστουγεννιάτικη. Δυστυχώς όμως μετά τα πρώτα 150-200 ml διαπίστωσα ότι η πολλή ζάχαρη είναι ωραία μόνο στις πρώτες γουλιές. Όσο κατεβαίνει, βαραίνει στο λαιμό.
Για τη χριστουγεννιάτικη Πειραϊκή δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε πολύ. Ελαφριά, μεσογειακή, άνευρη και χωρίς λόγο ύπαρξης, όταν οι υπόλοιπες ετικέτες της εταιρείας κινούνται άνω του μετρίου, έχουν κερδίσει καμπόσο respect ρε παιδί μου.
Aς μείνω λοιπόν στην Βush Noel από το Διαδίκτυο, την οποία βάζω στο ποτηράκι tester που παρήγγειλα από το ebay. Κι αυτή πάλι, θέλει συζήτηση εάν είναι καλύτερη από την ομόσταβλή της 12άρα.
Για αυτά τα Χριστούγεννα, προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα σε όλους, αντί για χριστουγεννιάτικες μπύρες, αγορά μπυρο-ομολόγων με εξασφαλισμένη απόδοση τον Φλεβάρη που τα ταξίδια είναι φτηνότερα και η εποχή τραβάει ακόμη πολλούς βαθμούς αλκοόλ. Έχουν άλλωστε αξιολογηθεί με ΑΑΑ+ από τους Μoody's, τους Goody's και όλο το κακό συναπάντημα.
