Brugge ** Ένα Παραμύθι για Μεγάλα Παιδιά

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια παρέα φίλων που αγαπούσαν την μπύρα. Έμαθαν λοιπόν ότι στο χωριό τους, την Αθήνα, κάποιοι κακοί άνθρωποι την εμπορεύονταν σε εξωφρενικές τιμές. Αποφάσισαν, λοιπόν, να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία ώστε να αναζητήσουν πληροφορίες για το αγαπημένο τους ποτό. Δεν πέρασε χρόνος πολύς και ανακάλυψαν ότι σε μια περιοχή, εκεί στην μέση της Ευρώπης, υπάρχει μια χώρα που λέγεται Βέλγιο, και εκεί κάποιοι παππούληδες με στολές -τραπιστές ονομάζονται- ασχολούνται με την παραγωγή μπύρας. Αποφάσισαν λοιπόν ότι θα πρέπει να ταξιδέψουν ως εκεί για να ανακαλύψουν περισσότερα.

Συγκέντρωσαν τις οικονομίες τους, λίγα ρουχαλάκια και πολλή διάθεση και αναχώρησαν με προορισμό την πόλη Μπρυζ στο Βέλγιο. Το ταξίδι το έκαναν με το αεροπλάνο, ένα μεταφορικό μέσο πολύ γρήγορο, εξυπηρετικό και διασκεδαστικό, γιατί πετάει στον ουρανό πάνω από τα σύννεφα και μπορεί κανείς να δει το κόσμο από πολύ ψηλά. Φτάνοντας λοιπόν στην Μπρυζ, ανακάλυψαν ένα κόσμο διαφορετικό. Μια πόλη ανθρωπινή, με σεβασμό για τους κάτοικους, με πάρκα, ποταμάκια και μια μεγάλη πλατεία στο κέντρο. Εκεί στην άκρη της πλατείας κάτω από το μεγάλο καμπαναριό σε μια μεγάλη αίθουσα είχαν συγκεντρωθεί άνθρωποι από πολλά ξένα μέρη.

Έκτος από τους παππούληδες που έφτιαχναν μπύρα με συγκεκριμένο παραδοσιακό τρόπο, υπήρχαν και άλλοι κύριοι και κύριες που ασχολούνταν με την παραγωγή και διάθεση μπύρας. Είχαν συγκεντρωθεί για να παρουσιάσουν τα προϊόντα τους, να δώσουν την ευκαιρία στην παρέα μας, και σε άλλες παρέες να γευτούν μια ευρύτατη ποικιλία ειδών μπύρας σε χαμηλές τιμές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εκεί ανακάλυψε η παρέα μας ότι η μπύρα είναι φθηνή και ο κόσμος δεν χρειάζεται να δουλέψει ένα μεροκάματο για να πάει να πιει το ποτό του σε μπυραρία όπως στην Ελλάδα.

Στο ξενοδοχείο που μείναμε, μας έδωσαν χάρτες και μας πληροφόρησαν για τα σημαντικά δρώμενα και αξιοθέατα πάντα με το χαμόγελο, ενώ ποτέ δεν αρνήθηκαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας. Επειδή δεν γνωρίζαμε καλά τη γλώσσα τους, μας μίλησαν στα Αγγλικά, και ό,τι δεν ήξεραν με βεβαιότητα, το επιβεβαίωναν με άλλους ντόπιους.

Όταν πήγαμε να αγοράσουμε σοκολάτες, -γιατί μας αρέσουν και εδώ που τα λέμε σε ποιον δεν αρέσουν- μας έδωσαν πρώτα να δοκιμάσουμε ένα γλυκό κέρασμα και μετά, με ένα χαμόγελο, μας ευχαρίστησαν που τους προτιμήσαμε για τις αγορές μας.

Κάτω από το γραφικό καμπαναριό, μπαίνοντας στον προθάλαμο της έκθεσης ενημερωθήκαμε από ένα χάρτη για τους εκθέτες, και πήραμε το δωρεάν περιοδικό παρουσίασης του Φεστιβάλ μαζί με το υπόμνημα για τις μπύρες και ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε. Περιμέναμε υπομονετικά τη σειρά μας στα περιπτερά, και ευχαριστηθήκαμε το ποτό μας ανάμεσα σε πολλούς ξένους που σεβόμενοι τους γύρω τους κουβέντιαζαν πολιτισμένα και κυρίως χαμηλόφωνα.

Εκεί η παρέα μας συνάντησε και μια άλλη παρέα, από ένα άλλο ελληνικό χωριό. Όλοι μαζί, τα παιδιά του all4beer και εμείς του GreeksforBeer, ενώσαμε το κέφι μας, τη διάθεση για συζήτηση, την αγάπη μας για τη μπύρα και τις αντιθέσεις που διακρίνει ο ουρανίσκος του καθενός και ήπιαμε στην υγεία μας.

Την επόμενη ημέρα, αφού κάναμε μια βόλτα στην όμορφη πόλη, περάσαμε πάλι από το Φεστιβάλ και δοκιμάσαμε και άλλες μπύρες, αφού τέτοιες καλές ευκαιρίες σπάνια έχουμε την δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε. Κάναμε τα ψώνια μας και διαπιστώσαμε ότι οι έμποροι είχαν μεγάλη διάθεση να μας εξυπηρετήσουν και έδειχναν σεβασμό για τα χρήματα που δίναμε για το εμπόρευμα τους.

Επιστρέψαμε στη χώρα μας, με τη χαρά της εμπειρίας και την μελαγχολία για την κατάσταση που θα καλούμασταν ξανά να αντιμετωπίσουμε. Έζησαν όμως όλοι καλά... και εμείς καλύτερα.

Σας φάνηκε σαν παραμύθι;

Η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνά τη φαντασία, ευτυχώς!